Toppers gunnen elkaar het licht in de ogen niet en Alberto Bettiol profiteert
OUDENAARDE – Consternatie na afloop van de 103de Ronde van Vlaanderen. Alberto Bettiol (25) behaalde er zijn eerste profzege. Iedereen sprak van een verrassende winnaar maar is dat wel zo? De E3 Binck Bank Classic heet de algemene repetitie te zijn voor Vlaanderens mooiste. Het podium bestond er uit Stybar, Van Aert en Van Avermaet. Vandaag bekeken de toppers elkaar. Ze gunden mekaar het licht in de ogen niet en dan is het niet onlogisch dat je gaat kijken naar wie vierde was in Harelbeke: ene Alberto Bettiol uit Poggibonzi, in de buurt van Firenze. Hij won dus ook.
Eén man had de Italiaan alvast niet op zijn pronostiek staan: organisator Wouter Vandenhaute. In een interview met Het Laatste Nieuws van afgelopen zaterdag werd hem de vraag gesteld: ‘Wat als Bettiol of een Langeveld de Ronde winnen?’ Antwoord: ‘In het verleden kon dat maar sinds de omloop werd hertekend is dat niet langer mogelijk.’ Hallo Wouter? ‘Je mag mijn woorden niet té letterlijk nemen. Ik heb gezegd dat ‘een’ renner als Bettiol hier niet zou komen winnen. Ik heb niet gezegd Bettiol dat niet kon. Ik feliciteer hem dan ook bij deze. Hij heeft deze zege verdiend al werd hij gediend door de wedstrijdomstandigheden.’
‘Bettiol profiteerde van het feit dat de kopmannen elkaar beloerden. De nummers één en twee zijn geen grote namen, maar ook dat is koers. Ik had gerekend op Sagan, Van Aert, Van Avermaet, Van der Poel of één van de Quick Step-jongens als winnaar maar als zij de kastanjes niet voor elkaar uit het vuur willen halen dan gaat het niet he. Rijden ze wel en blijft de boel gesloten dan wint Alexander Kristoff. Daar was ik best tevreden mee geweest.’
‘Nogmaals. De man heeft de zege niet gestolen. Er werd keihard gekoerst. Vandaag heeft de Ronde opnieuw meer uitstraling gekregen in het buitenland. En bovendien heb ik nog nooit zo vaak (West-)Vlaams horen praten onderweg. Toen Bernard Hinault Gent-Wevelgem won, sprak men ook van een ééndagsvlieg. Bettiol moet het nog bewijzen dat hij dat niet is maar zelfs indien dit zijn enige grote zege blijft, dan nog zal hij een verdiend winnaar zijn. Jongens als hij en Asgreen, die tweede werd, hebben hun kans gegrepen. ‘Ze’ hadden liever dat een onbekende won. Wel, dat is ook gebeurd.’
Tweede opdracht van de dag: de vraag van één miljoen: wie is Alberto Bettiol? Ploegmaat Sep Vanmarcke kent het antwoord. ‘Die jongen verdient dit. Toen hij twee jaar geleden voor ons reed leverde hij voortreffelijk werk voor Uran in de Tour. Nu, iedereen valt hier uit de lucht maar dat hij ooit een wedstrijd zou winnen, stond in de sterren geschreven. Hij werd al eens zesde in San Sebastian, vierde in de Copa Agostoni en vierde in Harelbeke. Vorig jaar stelde hij teleur. Hij reed voor BMC en dat lag hem niet. Daar zijn de dingen veel te veel gestructureerd. Hij heeft zijn vrijheid nodig, net zoals ik.’
In 2011 werd hij Europees kampioen tijdrijden bij de junioren, een specialiteit die hem vandaag goed van pas kwam. In 2014 belandde hij als amper negentienjarige bij het Slipstream-team, dat opging in Cannondale. Door de onzekerheid over zijn toekomst, koos hij vorig jaar voor BMC. ‘Dat vonden we erg jammer’, zei manager Jonathan Vaughters. ‘In de Tour van 2017 klom hij als de beste en hij was één van onze betere beloften. In 2018 ontspoorde hij. Het is onze taak om hem weer op het goede pad te krijgen.’ TE DIK ‘Alberto en zijn familie hoorden bij ons maar ik kon er inkomen dat hij verkoos om te vertrekken. Met podiumplaatsen in de Grote Prijs van Plouay en de Ronde van Polen en ereplaatsen in Québec, Montréal, San Sebastian en Harelbeke toonde hij zijn kunnen.’ Greg Van Avermaet kon kort zijn wanneer hij het over zijn voormalige ploegmaat had. ‘Hij stond te dik.’ Bettiol staat er niet lang bij stil. ‘Dat klopt maar ik ben vermagerd nu en ik besefte dat ik thuishoorde bij EF Education. Vandaar mijn terugkeer. De staf kende ik al. Ik draag mijn overwinning dan ook aan hen op. Ik heb begrepen dat een goede groepsgeest belangrijk is. Die was er niet bij BMC.’ In 2018 werd hij amper geselecteerd voor belangrijke wedstrijden. ‘Jammer, want ik hou van grote rondes. In 2017 werd ik zevende in een sprint bergop in de Ronde van Frankrijk. Dat ruikt naar meer. Ik hoop dat we er met ons team dit jaar beter presteren dan in 2017.’ Een gewaagde uitspraak want Uran werd toen tweede. Ik schuw het werk niet en ik ben een loyale partner. Of ik nu win of Vanmarcke of Langeveld: dat maakt me allemaal niks uit. Ik ben een echte teamspeler. Ik hou van mijn land. Ik ben een echte Italiaan. Dat wil zeggen dat ik ook een familieman ben. Maar toch droom ik ervan om ooit naar Californië te verhuizen. ‘
Het verloop van de wedstrijd zelf kan kort worden samengevat. Asselman, Houle, Van Rooy en Touzé gingen in de aanval. Op 90 kilometer voor het einde werden ze ingelopen. Vanaf dan controleerde een elitegroep de wedstrijd. Naesen, Wellens en Gilbert – maar ook Sagan – konden niet imponeren. Het was integendeel weer Van der Poel die zich liet opmerken, onder meer door een spectaculaire tuimelperte. Eerder deed hij dat al eens in de veldrit van Diegem en in Nokere Koerse.
‘Ik heb geluk gehad. Opnieuw was het een bizar voorval. Ik kreeg te weinig ruimte aan de stoeprand en ik moest in een bloembak springen. Die zakte vrij hard in. Bovendien reed in mijn wiel stuk. Ik had veel geluk dat het niet brak. Mijn elle-boog heeft de val opgevangen. Ik kreeg een nieuwe fiets van de volgwagen, maar net op dat moment begon de finale. Dat ik nadien nog voorin kwam, was een wonder.’
Alberto Bettiol vertelt de rest van het verhaal. ‘ Andreas Klier, mijn sportdirecteur, riep in mijn oortje dat ik mijn kans mocht wagen op de Oude Kwaremont. Dat deed ik dan maar. Meteen sloeg ik een kloof. Ik bleef in de afzink doorgaan en overleefde ook de Paterberg. Maar jongens, alles woog 1 000 keer zwaarder dan normaal: mijn fiets, de kasseien,… Bovendien begon ik me bloednerveus te voelen. Dit was de moeilijkste veertien kilometer van mijn leven. Ik voelde me vanochtend al goed maar uiteraard dacht ik niet aan winnen. Dat stond niet in het scenario geschreven.’
De winnaar genoot zichtbaar van de persaandacht maar gaf meteen een sneer aan de Italiaanse journalisten. ‘Jullie, Belgen, kennen mij nu maar mijn landgenoten lopen me straal voorbijl. Ze weten gewoonweg niet we ik ben. Wanneer ik in de aanval rijd, dan vergeten ze zelfs om mijn naam te vernoemen.’ Wedden dat daar nu verandering in komt?
Edwin MARIËN
Visits: 205
