De droom van Philippe Gilbert is (bijna) volledig verwezenlijkt
Van onze verslaggever Edwin Mariën in Roubaix
Philippe Gilbert heeft op zijn 36ste zijn allereerste Parijs-Roubaix gewonnen. Op bijna 70 kilometer van het einde ging hij in de aanval. Hij kreeg het gezelschap van Politt, Sagan, Vanmarcke en Lampaert. Uiteraard hield deze vlucht niet tot het einde stand maar Philippe Gilbert deed dat wel. Hij bereikte uiteindelijk de velodroom in het gezelschap van de beloftevolle Nils Politt uit Keulen en versloeg de Duister in de spurt.
Het was nog maar de derde maal (sinds hij onder de vleugels van Patrick Lefevere belandde) dat Gilbert aan Parijs-Roubaix deelnam. De voormalige wereldkampioen heeft nu vier van de vijf Monumenten op zijn naam geschreven. Alleen Milaan-Sanremo ontbreekt nog op zijn erelijst. De Ronde van Vlaanderen won hij in 2017, Luik-Bastenaken-Luik in 2011. In de Ronde van Lombardije was hij twee keer (2009 en 2010) de beste en in de Amstel Gold Race – die er volgende zondag aankomt – stond lij liefst vier keer op het hoogste schavotje: in 2010, 2011, 2014 en 201 Roubaix was zijn 75ste overwinning uit zijn carrière, de 700ste voor Quick Step als ploeg.
Philippe Gilbert geeft toe dat velen hem gek verklaarden toen hij drie jaar geleden besloot om het accent te verschuiven van de Ardense klassiekers naar de kasseiwedstrijden. ‘Tijdens het eerste seizoen leverde dat al meteen vruchten af met mijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen. Vorige zondag was ik teleurgesteld. De nacht voor de Ronde had ik niet geslapen. Ik verscheen toch aan de start maar was heel wat kilootjes lichter. Uiteraard moest ik opgeven. Woensdag voelde ik me een stuk beter en ben ik opnieuw op de fiets gestapt om in Monaco gedurende zes uur rond te toeren. Het klinkt misschien raar maar ik heb bergen nodig om me voor te bereiden, zelfs op wedstrijden als Parijs-Roubaix. De daaropvolgende twee, drie dagen ging het alleen maar beter . Niet alleen de conditie maar ook het vertrouwen kwam terug. Dat heeft me een boost gegeven waardoor ik met een goed gevoel aan de start verscheen vanochtend. ‘
‘Ik heb de wedstrijd naar mijn hand kunnen zetten. Dit is waarom ik naar Quick Step ben gekomen. Om dit te verwezenlijken moet je lid zijn van het sterkste team ter wereld. Tien jaar geleden speelde het in mijn hoofd om alle monumenten uit de wielersport op mijn naam te schrijven. Vandaag zit ik daar heel dichtbij. Alleen Sanremo won ik nog niet. Het scenario verliep zoals ik het had gewenst: met een lange ontsnapping. En gelukkig bleef ik uiteindelijk met Politt over. Ik ken hem. Hij werkt altijd goed mee, geeft het beste van zichzelf. Ik heb al een aantal keer met hem in groepje gezeten. Vorig jaar nog hier in Arenberg. Ook in andere wedstrijden heb ik hem leren kennen als een fijne kerel die het werk niet schuwt. Hij is niet iemand die zit te rekenen. Iemand zoals ik dus. Denk nu niet dat ik in een zetel naar de aankomst werd gebracht. Integendeel. Mijn rug doet behoorlijk pijn. Vooral wanneer ik wandel voel ik dat ik geen twintig meer ben maar dat is normaal. Je lichaam reageert nu één keer op de vele schokken dat het te verwerken heeft gekregen.’
‘Ik ben van nature een puncher. Daarom dat ik me aanvankelijk concentreerde op wedstrijden als de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Vlaanderen. En met succes. Ik was zinnens om dit jaar een andere klassieker te winnen maar in Harelbeke en Gent-Wevelgem volgden de resultaten er niet. Nochtans had ik voldoende kracht maar het mocht niet zijn. Museeuw, Vandenbroucke, Bartoli: dat soort renners zijn mijn voorbeelden. Ik keek altijd met bewondering toe hoe zij het initiatief namen. Nadien heb ik geprobeerd om hen te copiëren. Met behoorlijk resultaat, niet?’
PETER SAGAN
Wat hij vond van Peter Sagan, die de rol moest lossen, wilde iemand weten. ‘Noch aan zijn gezicht, noch aan zijn houding merk je iets. En zelfs niet aan zijn benen. Uiteraard probeerde ik hem eraf te rijden, maar ik koerste niet tegen hem alleen maar tegen de hele groep. ‘ Een andere vraag: ‘Wat is je volgende doel? Volgend jaar in Japan?’ ‘Wat is er daar?’, was het laconieke antwoord. ‘De Olympische Spelen? Ik zal wel kijken. Op tv. Neen echt: waar ik nu het eerst aan denk is de Amstel en Luik-Bastenaken-Luik. ‘ En of hij nog klassiekers zou hebben binnen gehaald indien hij de ‘swith’ richting kasseiklassiekers niet had gemaakt? ‘Dan had ik wellicht al zeven keer de Amstel gewonnen en tweemaal Luik, maar dat interesseert me niet echt. Ik wil zoveel mogelijk koersen op mijn naam schrijven. Toen ik in Isbergues won was ik daar bijzonder blij mee omdat het een wedstrijd was die nog niet op mijn palmares stond. ‘
Hij gaf ook toe dat Roubaix vorig jaaral hoog op zijn verlanglijstje prijkte. ‘Toen was ik gedurende twintig minuten niet goed. Nadat ik gerecupereerd was waren de vogels gaan vliegen. Ik eindigde als vijftiende. Dat was een leerproces. Voordeel is dat ik het parcours vandaag perfect kende, net als dat van de Amstel Gold Race trouwens. 90 procent van de renners zijn verloren omdat je daar vaak op dezelfde plek komt en ze uiteindelijk niet weten waar ze naartoe moeten. Voor mij ligt dat anders: het is mijn trainingsparcours.’ De tegenstanders zijn meteen verwittigd.
Dat zijn overwinning in Parijs-Roubaix niet toevallig was wist Patrick Lefevere te vertellen. ‘Philippe had twee extra premies gevraagd aan het begin van het seizoen: ingeval van winst in Milaan-Sanremo of wanneer hij hier de beste zou zijn. Ik zal dus in mijn geldbeugel moeten tasten. Na Luik beginnen dan de contractbesprekingen maar ik denk dat Gilbert heel sterk zal staan tijdens de onderhandelingen. Heb je gezien hoe een man van 36 met een massieve, Ardeense kop, stond te huilen als een kind? Kan je nog meer emoties tonen? Mijn renners hebben de ziel uit hun lijf gereden. Nu, ik had schrik van Politt. Hij heeft kracht en het doorzettingsvermogen getoond maar gelukkig liep alles goed af.’
The Wolfpack haalde nog een tweede podiumplaats binnen. De super-actieve Yves Lampaert eindigde als derde. ‘Ik ben blij met die plaats maar nog gelukkiger met onze collectieve prestatie. Maar ik geef toe: dit resultaat geeft me bijzonder veel vertrouwen met het oog op de toekomst. We hebben bewezen dat we de beste ploeg zijn. Vanochtend verscheen ik gezond nerveus aan de start maar ook met heel wat zelfvertrouwen. Dat bleek niet ten onrechte te zijn.’ Niks dan glunderende gezichten bij Deceuninck – Quick Step, alleen maar kommer en kwel bij de vele andere Belgen. Sep Vanmarcke: ‘Ik was beter in mijn zetel blijven liggen dan was ik minder ontgoocheld geweest. Ik ben de laatste weken emotioneel door een hel gegaan. Na de Ronde voelde ik me goed en dan krijg ik hier vandaag opnieuw af te rekenen met onnoemelijk veel pech.’ Greg Van Avermaet bevestigde dat hij en zijn ploegmaats de feiten hebben ondergaan en niet op tijd hebben gereageerd en twee andere landgenoten (Wout Van Aert en Jens Debusschere) kregen een boete wegens ‘ongeoorloofd gedrag.’
Visits: 192
