Mathieu van der Poel: ‘De wedstrijden die op mijn lijf geschreven zijn, liggen achter de rug’
VALKENBURG – Niet topfavoriet Mathieu van der Poel, maar wel Tom Pidcock (zie foto), heeft de 58 ste Amstel Gold Race gewonnen. Uiteindelijk werd de strijd beslecht in een spurt met drie, waarin de Brit van INEOS Grenadiers afrekende met zijn medevluchters, de Zwitser Marc Hirschi en onze landgenoot Tiesj Benoot. Iedereen dacht dat Van der Poel zich bewust gedeisd hield om op één van de hellingen in de laatste twintig kilometer toe te slaan, maar de wereldkampioen kon niet beter. Hij kwam als 22 ste over de finish, in het peloton, dat op elf seconden van de drie vluchters finishte.
De Amstel is 254 kilometer lang en de renners kregen 33 korte, maar nijdige, hellingen voor de wielen geschoven. In de vlucht van de dag zat zowaar een Antwerpenaar: Tosh Van der Sande. Hij maakte deel uit van een kopgroep met vier. Na iets meer dan een uur wedstrijd zou het kwartet de derde helling van de dag, de Bergseweg, een heuvel die nauwelijks bergop loopt, beklimmen. Maar de wedstrijd werd omgelegd omdat een politieagent – die deel uitmaakte van het cordon motorrijders dat voor het vrouwenpeloton uitreed, betrokken raakte in een ernstig verkeersongeluk. De Bergseweg werd geschrapt en de renners reden via een omweg naar helling nummer vier, de Korenweg. Daar hadden de koplopers een boni van vijf minuten. Zulke monstervoorsprongen zie je ook in de Waalse Pijl en de Luik-Bastenaken-Luik maar in de kasseiklassiekers komen ze niet meer voor.
De agent kwam in aanrijding met een auto en werd overgebracht naar het ziekenhuis waar zijn toestand – met alles rekening houdend – zou meevallen. De vrouwenkoers kende trouwens een bizarre ontknoping. Lorena Wiebes wist zich zegezeker maar werd in laatste instantie nog voorbijgesneld door de 38-jarige Marianne Vos. De Belgische meiden kwamen niet in het stuk voor. Margot Van Pachtenbeke werd eerste landgenote op de 46 ste plaats, Lotte Kopecky eindigde als 77 ste.
Meer dan die vijf minuten voorsprong kregen de leiders bij de mannen niet. Bij de beklimming van de Geulhemmerberg, op 77 kilometer voor het einde, werden ze ingerekend. Het spel zat nu op de wagen maar het waren niet meteen de topfavorieten die nog in de aanval gingen. Met nog 50 kilometer voor de boeg reed Van der Poel nog steeds niet voorin en dat zijn we van de Nederbelg niet meer gewend. Hij stak dan toch een eerste keer de neus aan het venster in de aanloop naar de Gulperbergweg, op 41 kilometer van het einde. Ondertussen bleven de drie voorin rijden, het sein voor Alpecin-De Ceuninck om volop de achtervolging te leiden.
Tussen Fromberg en Keutenberg – minder dan 30 kilometer voor het einde – brak de wedstrijd helemaal los maar Van der Poel was spoorloos. En dat terwijl gevaarlijke jongens als Pidcock en Benoot ondertussen mee voorin waren verschenen. Bij de beklimming van die Keutenberg had MVDP al een achterstand van 30 seconden. Toen hij in beeld werd gebracht bleek dat hij totaal geïsoleerd tussen kop en peloton reed. Het was duidelijk dat hij dit keer niet op zijn ploegmaats kon rekenen en ook andere teams wilden de kastanjes niet uit het vuur halen. Uiteindelijk ontstond een kopgroep van twaalf. Jayco Alula – de ploeg van Michael Matthews en Alpecin Deceuninck vormden nu toch een coalitie en dreven het tempo in de groep op. Hierdoor bleven de Nederlandse supporters hopen dat Van der Poel bij de tweede en meteen ook laatste beklimming van de Cauberg alsnog iets zou kunnen laten zien. Maar Mathieu toonde zich niet. Voorin was Mikkel Honoré gelost waardoor ook EF Education-Easy Post de kloof op de kopgroep probeerde te dichten. Maar het mocht niet baten. Drie renners reden nog voorin. Daarvan had Tom Pidcock de snelste benen en dat toonde hij ook.
‘Ik was niet super maar wel OK’
Van der Poel: ‘Ik was niet super maar wel OK. Ik was vooral aan het timen om op de Keutenberg voorop te geraken maar een stuk daarvoor reden ze weg. Dat is jammer maar ik denk dat we het over het algemeen niet slecht gedaan hebben. Het was een moeilijke situatie op dat moment. Dan moet je keuzes maken. Wanneer ik spring, springen anderen mee natuurlijk. En dan zou ik wellicht tekort komen op de Keutenberg. Ik had zeker niet de benen van de voorbije weken maar het was leuk om de Amstel nog eens te rijden.’
‘Ik had dit niet zien aankomen. Tijdens de voorbije dagen viel alles op zich wel mee. Dit is een ander soort wedstrijd dan de voorbije koersen. Het gaat er hier iets tactischer aan toe tussen de klimmetjes door. Dat hebben mijn tegenstanders wel goed gedaan. Ik kan niks slecht zeggen over de ploeg. Misschien kwamen we één man tekort om mee te springen maar het is gewoon een heel lastige wedstrijd. Luik-Bastenaken-Luik is nog moeilijker en daar doet ook nog een zeker Pogacar mee, maar ik heb er wel zin in. Deze week ga ik goed uitrusten en dan hoop ik nog één keer te knallen.’
‘Vandaag kwam ik een heel ander type renners tegen dan in de voorbije klassiekers. Op dit parcours moet je af en toe keuzes maken en misschien waren dat de verkeerde. Ik had trouwens ook niet de benen om offensief te rijden. En in de Amstel word je sowieso afgestraft wanneer je te vroeg je kaarten op tafel gooit. Op het einde was ik aan het hopen dat onze groep nog ging terug komen maar de sterkste renners zaten vooraan. Het lukte hen om stand te houden niettegenstaande wij het tempo best hoog hielden.’
‘Ik zat op een gegeven helemaal alleen. Maar ik heb sowieso de luxe om een paar dingen uit te proberen. Mijn seizoen is sowieso geslaagd. Vandaag kwam ik krachten tekort om op alles te reageren. Ik ben zelf wel realistisch genoeg om te weten dat ik niet alles kan winnen. Nu vertrek ik naar Spanje om van het goede weer te genieten en nog wat accenten te leggen. Ik hoop dat de zon me energie geeft om het zondag beter te doen. Op zich is Luik wel een doel en ik reken erop dat ik dan mijn beste benen terug heb gevonden. Ik zal ze zeker nodig hebben. Maar ook als het niet lukt, dan ga ik daar niet van wakker liggen.’
‘Eigenlijk lag er voor deze wedstrijd geen druk op mij. Dat helpt me om rustig te blijven in moeilijke situaties. De wedstrijden die we achter de rug hebben zijn ook meer de specialiteit van mijn hele team. We hebben het daarin fantastisch gedaan. Mensen mogen niet verwachten dat het elk weekend prijs gaat zijn. De kans is nu éénmaal groter dat je niet wint dan dat je wel als nummer één finisht. Ik ben ook maar eens mens. Dat heb ik trouwens altijd al gezegd.’
Tom Dumoulin nieuwe koersdirecteur van Amstel Gold Race?
De Amstel Gold Race van dit jaar was een bijzondere voor koersdirecteur Leo van Vliet. Sinds 1996 is hij de baas van de Limburgse voorjaarsklassieker, maar na dit jaar staat hij de organisatie bijna helemaal af aan Flanders Classics. Tomas Van den Spiegel en zijn team nemen vanaf 2026 volledig de Amstel Gold Race in eigen handen. Dit jaar en in 2025 organiseren Van Vliet en Flanders Classics de koers samen. En na die tijd? Het is nog niet duidelijk wie Van Vliet opvolgt als koersdirecteur. Maar één ding is zeker. ‘Er komt geen Belgische Leo’, verzekert Van Vliet.
‘Nou, er ligt een dik contract, dat gaat na deze editie in werking’, vertelde Van Vliet bij de NOS. ‘De licentie gaat dan inderdaad naar Flanders Classics. Dat betekent dat zij, in het kort gezegd, het risico dragen van winst en verlies. Maar Heineken – dat het merk Amstel uitgeeft – blijft gewoon de eigenaar van de wedstrijd.’ Dat houdt onder meer in dat de naam intact zal blijven. ‘En zo staan er meer zaken zwart op wit waar na dit jaar niet zomaar een streep door kan’, zegt Van Vliet. ‘Zo is contractueel vastgelegd dat de koers altijd zal starten én finishen in Nederland. ‘En er moet ook altijd een Nederlandse koersdirecteur en koersdirectrice zijn.’
Van den Spiegel: ‘We gaan niet binnenkomen en plots de hele Amstel Gold Race omgooien. Dit jaar kijken wij nog mee met Leo. Volgend jaar ligt de eindverantwoordelijkheid inderdaad bij ons, maar Leo blijft nog wel twee edities aan als koersdirecteur. Wij moeten veel gaan leren van hem. Je ziet hoeveel impact deze wedstrijd heeft in Nederland. Het hele weekend, ook met de toerversie, ontstijgt de wedstrijd. Het is een begrip geworden. De koers is meer dan de naam. En dat is de verdienste van Van Vliet. Het is zijn kindje en het is aan hem te danken dat het op de plek staat waar het zich vandaag bevindt. Of we aan het parcours gaan sleutelen is nog niet aan de orde. We gaan ook echt luisteren naar de mensen in Limburg en we willen snappen wat zij willen zien. Wij gaan er niet plots een Vlaamse koers van maken. Mocht daar vrees voor zijn, dan stel ik iedereen gerust. Wij moeten ook recht blijven doen aan de nalatenschap van Leo.’
Van Vliet: ‘Wie mij opvolgt? Dat wordt later pas bekend. Ik nam het destijds over van Herman Krott, die het 30 jaar lang gedaan heeft. Tom Dumoulin? Hij is één van de mensen die het zouden kunnen doen.’ Van Vliet kwam nog even terug op de commotie die er in de gemeente Vaals was ontstaan. Zij wilden de toerversie van de Amstel – die op zaterdag wordt gereden en waar ook behoorlijk wat Vlamingen aan deelnemen – niet toelaten op hun grondgebied. Uiteindelijk gaven ze toch toe.
Van Vliet: ‘Het betreft hier een miscommunicatie over de cijfers van het aantal deelnemers. De provincie Limburg, vrijwel alle gemeentes en vooral het bedrijfsleven – en dan denk ik vooral aan het toerisme en de horeca – stuurden brandbrieven om de toekomst van de Amstel Gold Race en de toerversie veilig te stellen. Ons wielerweekend geeft het hele jaar door een enorme boost aan de economie en is één van de beste visitekaartjes voor het toerisme in Zuid-Limburg.’
De gemeenteraad van Vaals vindt dat de toertochten overlast geven en de leefbaarheid aantasten. Toerfietsers zouden afval achterlaten, hufterig en gevaarlijk rijgedrag vertonen en ervoor zorgen dat bedrijven en landbouwpercelen niet bereikbaar zijn. De gemeenteraad vond uiteindelijk toch dat de tochten mogelijk moeten blijven. Maar wel beperkt. Tom Dumoulin, die de gemeenteraad toesprak, ziet hierin een gevaar voor het voortbestaan van zowel de toertocht als de klassieker.
Edwin MARIËN
Visits: 169
