Jakob Fuglsang houdt woord en snelt solo naar zege in La Doyenne
LUIK – Jakob Fuglsang (34) wist het vrijdag al na de verkenning van Luik-Bastenaken-Luik: om te winnen zou hij er alleen vandoor moeten gaan met de nare herinneringen van de voorbije wedstrijden in het achterhoofd. In de laatste voorjaarsklassieker van 2019 wachtte hij tot op vijftien kilometer van de finish, op de Côte Roche-aux-Faucons (de ‘Valkenrots’) om aan een solo te beginnen. Julian Alaphilippe was dit keer niet in staat om mee te springen waardoor de Deen voor het eerst een ééndagswedstrijd op zijn naam kon schrijven.
De hertekende Luik-Bastenaken-Luik bleef lang gesloten. Uiteraard was er ook nu een vroege vlucht met Bernard, Ludvigsson, Pasqualon, Calmejane, Maison, Deltombe, Molly en Paaschens. Het achttal reed na 30 kilometer al 6’30”voor de anderen uit en zou een maximale voorsprong uitbouwen van 10’30”. Op 70 kilometer voor het einde werden ze bijgehaald en even later was het de beurt aan Kangert, Cosnefroy, Caruso, Abasini, De la Cruz, Fraille, De Marchi, Anacona, Verona en, jawel, Bjorg Lambrecht. Meer dan 40 seconden voorsprong verwierven ze echter niet. Veel werd verwacht van de beklimming van de Redoute maar die lag blijkbaar te ver van de streep: op 37 kilometer met name. In de ‘oude’ Doyenne kregen de renners vervolgens nog Saint- Nicolas en de helling van Ans voor de wielen, maar nu wachtte enkel nog de Roche-aux-Faucons. Net voordien reed onder meer Tim Wellens nog even mee voorin maar hij slaagde er niet in om een kloof te slaan.
Op de elfde en laatste helling van de dag ging Fuglsang dan op zoek naar roem en eer. Formolo en Woods probeerden nog aan te klampen maar lang duurde dat niet. Zelfs een slipper op iets meer dan drie kilometer van het einde – waarbij hij zijn stuurmanskunsten moest bovenhalen – kon hem niet afremmen. Het is sinds 1993 en Ralf Sörensen geleden dat een Deen nog de beste was in de Vurige Stede. Formolo en Schachmann, beiden van Bora – Hansgrohe – legden beslag op plaatsen twee en drie. Dylan Teuns was de enige Belg in de top tien met een negende plaats.
Jakob Fuglsang betrok vooral zijn ploegmaats in de feestvreugde. ‘Zij hebben perfect werk geleverd. Toen Woods ging wist ik dat ik mee moest springen. Nadien wachtte hij even. Dat kon duiden op twee mogelijkheden: ofwel zat hij aan zijn limiet, ofwel had hij nog iets in zijn mars en hield hij zich even in. Ik wilde geen risico nemen en koos zelf voor de aanval. Toen ik twee, drie meter afstand nam wist ik dat dit het goede moment was en dat ik vanaf dan volle bak moest gaan. Het was alles of niks.’
‘Uiteraard is dit mijn mooiste overwinning. Mijn zege in de Dauphiné Libéré van twee jaar geleden was ook niet mis en de tweede plaats in de Olympische wegrit, na Greg Van Avermaet, zal ik evenmin vergeten, maar dit is toch nog iets anders. ‘
Zijn echtgenote Loulou – ze zijn al dertien jaar gehuwd – had deze overwinning voorspeld ‘Drie-twee-één’, telde zij vooraf af refererend naar de resultaten van haar man in de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl. ‘Ik ga haar zeker betrekken in deze overwinning en in de toekomst nog meer naar haar luisteren. Deze zege is het orgelpunt op een geslaagd voorjaar. Waarom het zo lang heeft geduurd dat ik een ééndagswedstrijd kon winnen? Geen idee. De eerste drie seizoenen als prof heb ik heel veel geleerd. Dit jaar heb ik bovendien de hulp van bijzonder goede ploegmaats gekregen waardoor er meer mogelijkheden zijn. Daarom nogmaals: heel veel dank aan hen. We zijn een team met tien sterke renners, niet van enkel twee kampioenen.’
ALAPHILIPPE: ‘IK HOOP DAT JIJ WINT’
In de afdaling naar de Redoute toe leken Alaphilippe – die uiteindelijk zestiende werd – en Fuglsang een babbeltje te slaan. ‘Dat was mooi. Julian keek me aan, liet zien dat hij niet in vorm zat en zei me: ‘ik hoop dat jij wint vandaag’. Ben ik blij dat hij gelijk heeft gekregen. Voor aanvang van deze wedstrijd was ik niet meteen een voorstander van het vernieuwde parcours. Nu kan ik alleen maar zeggen dat ik wel een fan ben natuurlijk.’
Dylan Teuns werd negende. Hij finishte in de finale aan de zijde van Nibali. ‘Vincenzo vroeg me om de kop te nemen en dat heb ik ook gedaan. Op het einde hebben we dan nog gezamenlijk geprobeerd om één van ons beiden op het podium te krijgen maar het mocht niet zijn. Misschien heb ik mijn eigen kansen wat verspeeld maar we moesten toch iets doen. Bovendien wisten we niet hoeveel voorsprong Fuglsang en Formolo hadden. Nu, deze top tien-plaats maakt van mij een gelukkig man. Luik-Bastenaken-Luik is één van mijn droomkoersen. Uiteindelijk moet ik toegeven dat er niet veel meer inzat want aan het eind zat ik stik-kapot. Eerder in de koers had ik misschien wat attenter moeten zijn. Toen twintig man in de aanval gingen zat ik te slapen waardoor ik extra hard heb moeten werken. Ik ga volgend jaar zeker terug komen en probeer dan nog beter te doen. Nu haast ik me naar de douches want ik ben echt bevroren.’
Lotto Soudal liet zich dit keer meer opmerken dan die andere Belgische ploeg, Deceuninck – Quick Step. Marc Sergeant was dan ook content. ‘Zowel Wellens als Lambrecht hebben een uitstekende koers gereden. Op de laatste helling van de dag konden ze niet meer mee maar ik kan niemand iets verwijten. Ik denk dat Wellens in de toekomst, op dit parcours, meer moet kunnen. Ik wist op voorhand dat dit hem zou liggen. Vandaag was er niks te doen tegen Astana. Zij hebben de wedstrijd zeer goed gecontroleerd en met succes. Jammer genoeg dat op La Redoute iedereen naar iedereen keek. Anders had er misschien nog wel iets meer ingezeten voor Tim. In dit soort wedstrijden moet je af en toe eens een mannetje opofferen. Vandaar dat Vanendert uiteindelijk opgaf.’
Uiteraard is dé ploeg van het voorjaar (alweer) het team van Patrick Lefevere. ‘Vandaag hebben we voor de zoveelste maal onze verantwoordelijkheid genomen. Misschien zijn we wat te vroeg in de aanval getrokken maar het was alweer hetzelfde liedje: de anderen keken de kat uit de boom en lieten ons de kastanjes uit het vuur halen. Uiteindelijk zorgde dat ervoor dat de wedstrijd lang gesloten bleef. Iedereen had het vooraf over La Redoute maar voor de zoveelste maal heeft de berg een muis gebaard. Bovendien hadden Alaphilippe en Gilbert vandaag de goede benen niet. Misschien was dit de wedstrijd teveel voor hen. Phil moest ook vorige week de rol lossen in de Amstel. Vanavond gaan we met zijn allen nog een wijntje drinken en dan zullen de tongen wel los komen en weet ik van iedereen wat er scheelde. Dan zal ik het ook hebben over het enige tactische foutje dat we hebben gemaakt: Mas had niet voor de aanval mogen kiezen maar goed, niettegenstaande ik een veeleisend man ben, zou het van weinig dankbaarheid getuigen indien ik daar lang zou blijven bij stilstaan. Nu is het uitkijken naar de Giro waar we rekenen op Viviani en Jungels.’
Tekst: Edwin Mariën
Foto: © Radu Razvan Gheorghe
Visits: 189
