ZDENEK STYBAR REKENT AF MET ZIJN VERLEDEN IN VLAAMSE OPENINGSKLASSIEKER

NINOVE – Zdenek Stybar heeft op een meesterlijke wijze de Omloop Het Nieuwsblad op zijn naam geschreven. Veertien jaar was het geleden – met Nick Nuyens – dat de mannen van Patrick Lefevere de openingsklassieker van het Belgische wielerseizoen nog hadden gewonnen. De meervoudige wereldkampioen veldrijden moest in het verleden maar al te vaak de benen stil houden omdat de kaart van een ploegmaat werd uitgespeeld. Vandaag  rekende hij af met die rol in de schaduw. In 2015 won de sympathieke Tsjech de Strade Bianchi maar het is uiteraard pas deze zege die zijn palmares het meest kleur geeft. Het was meteen ook alweer de veertiende overwinning in dit nog prille seizoen voor The Wolfpack.

De 74^ste Omloop Het Nieuwsblad  begon met een minuut stilte als eerbetoon aan de zonet overleden Jef Braeckevelt. Het griepvirus teisterde een aantal renners. Om die reden verschenen Luke Rowe, Arnaud Démare en Kragh Anderson niet aan de start.  Na zestien kilometer was de eerste ontsnapping op Vlaamse wegen van 2019 een feit. Alex Howes, irst), Tom Devriendt, Roy Jans en Tom Wirtgen konden in geen tijd een respectabele voorsprong uitbouwen. In het eerste uur werden net geen 40 kilometer afgelegd. Toen het kwartet bijna veertien minuten voor de anderen uitreed begonnen de renners van Deceuninck-Quick Step aan het pak te sleuren. Met nog 57 kilometer te gaan kon de wedstrijd echt beginnen.

Zoals verwacht brak de koers echt los op de Molenberg. De betere renners wrongen zich naar een positie in de frontlinie. De Molenberg – vroeger vaak de allereerste hindernis op het parcours van de Ronde van Vlaanderen – is een korte helling van nauwelijks 500 meter maar met een stijgingspercentage van veertien procent. Bovendien komt het peloton in een rotvaart aan de voet van de ‘berg’, waardoor men bijna uit stilstand aan de klim moet beginnen. Na deze achtste hindernis van de dag ontstond een elite-kopgroep met onder meer Van Aert, Stybar, Benoot, Van Avermaet en Naesen. Opvallend: geen Sep Vanmarcke, die geparkeerd stond op de Berendries, en geen Yves Lampaert. Op de Elverenberg kwam Benoot ten val.

Met nog 28 kilometer voor de wielen barstte de koers helemaal los. Voorin werd het een confrontatie tussen België (Van Avermaet, Wellens, Teuns) en de rest van de wereld (Loetsenko, Oss, Stybar). Op de muur van Geraardsbergen – toch nog altijd de mooiste Vlaamse helling – moest Daniel Oss lossen en ook in de achtervolging hield men de benen niet stil. Greg Van Avermaet gaf het beste van zichzelf op de laatste helling: de Bosberg. Hij kreeg eerst Zdenek Stybar in zijn wiel maar ook de anderen sloten vlug weer aan. Alesej Loetsenko deed een gooi naar de prijs voor de strijdlust maar daar koop je niets mee. Het was integendeel Stybar die met glans de Omloop op zijn naam schreef.

‘ALLES GEGEVEN OP DE MUUR’

Zdenek Stybar glunderde nog meer dan anders nu hij een klassieker van formaat op zijn naam had geschreven. ‘Uiteraard heb ik een bijzonder goed gevoel. Elk jaar was ik al goed in de Omloop maar telkens zonder resultaat. Vorig jaar eindigde ik in bijna alle grote voorjaarwedstrijden in de top tien. Tot nu toe kon ik maar één grote wedstrijd winnen, de Strade Bianchi.  Dat is trouwens één van mijn lievelingskoersen dus ik hoop er volgende week opnieuw te staan. Ik heb de voorbije periode behoorlijk wat vertrouwen opgedaan. Op de Muur heb ik vandaag gegeven omdat Tom Steels in mijn oortje riep dat er drie ploegmaats in de achtergrond afstopwerk deden.’

Stybar denkt niet dat het vertrek van Niki Terpstra hem in een andere rol duwt. ‘Vergeet niet dat Jungels in zijn plaats is gekomen dus wat dat betreft verandert er eigenlijk niets. Toen Wellens ervandoor ging hoopte ik dat Van Avermaet zou reageren en dat gebeurde ook. Toen begon ik verder te denken: zou ik de spurt met vijf afwachten of was het beter om zelf aan te vallen? Ik koos voor het laatste. Ik wist meteen dat dit het goede moment  was al voelde ik me pas bij het ingaan van de laatste rechte lijn zege-zeker. Indien mijn wattages correct zijn, hebben we vandaag behoorlijk gevlamd.’

Links en rechts wordt beweerd dat Stybar zich dit seizoen wel moest bewijzen vermits zijn contract bij Deceuninck – Quick Step ten einde loopt. ‘Dat hoor ik al sinds december maar het is larie. Dat zit helemaal niet in mijn achterhoofd en heeft dus ook geen invloed op mijn manier van koersen.’ De Tsjech reed dit jaar vijf keer in het veld. ‘In principe wou ik na het WK nog twee crossen aantreden waaronder Hoogerheide maar uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Dan zou ik de plaats innemen van jongens die er een heel seizoen staan en dat is niet fair. Anderzijds heeft het me wel goed gedaan. Normaal heb ik tussen Kerst en Nieuwjaar een ‘grijze periode’ waarin ik me wel eens laat gaan. Nu moest ik doorkoersen zodat ik me bleef verzorgen.’

Stybar start morgen in Kuurne-Brussel-Kuurne. Greg Van Avermaet, de nummer twee in Ninove, past daarvoor maar beiden zullen elkaar nog vaker in de ogen kijken. Als aanloop naar de Ronde van Vlaanderen rijden ze beiden de Strade Bianchi, de Tirreno en Harelbeke. Van Avermaer was overigens serieus teleurgesteld. ‘Toen we voorin zaten had ik besloten om niemand te laten wegrijden. Althans, mijn verstand zei dat maar de benen wilden niet mee. Wanneer er dan iemand als Stybar in de finale in geen tijd voorop rijdt dan weet je dat de vogel gaan vliegen is. Ik hoopte stiekem dat Loetsenko in de tegenaanval alles zou geven want die maakte een bijzonder goed indruk. Niet dus. Ik had uiteraard liever gespurt voor de overwinning ook al liet ik eerder deze week al blijken dat de smalle aankomst me niet echt kon bekoren. Geef mij dan maar de klassieke finish in Meerbeke, waar het op het eind lichtjes bergop gaat. Over de conditie mag ik niet klagen. Dat heb ik de voorbije weken al bewezen maar goed, dat waren dan wel wedstrijden met een iets bescheidener deelnemersveld dan dit van vandaag. Het feit dat het een kopgroep van vijf was speelde niet meteen in mijn voordeel. Drie leiders hadden voor mij genoeg geweest maar goed, dat heb je niet te kiezen he.’

Tim Wellens – goed voor een derde plaats – erkende het meesterschap van Stybar en Van Avermaet. ‘Ik ben tevreden. Ik was zeker niet de beste vooraan en keek aanvankelijk de kat uit de boom. Ik dacht dat ik op een ideaal moment wegsprong maar ze kwamen vlug achter me aan. Het was weleens leuk om 50 kilometer lang alles te geven. Misschien moet ik wel overwegen om in de toekomst wat meer in de ‘kasseiklassiekers te starten. Dat zal echter nog niet voor nu zijn. De Omloop was de enige koers die ik op Vlaamse podium rijdt. Zoals steeds concentreer ik me vooral op de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik.’

Tekst: Edwin Mariën
Foto Joëlle Verbeeck

Visits: 357