Campenaerts pakt eerste overwinning na rit in lijn, Evenepoel (bijna) de eindzege

SERAING – De Baloise Belgium Tour wordt de Ronde van het trio Evenepoel-Campenaerts-Wellens. Ook tijdens de Koninginnenrit in de Ardennen, eisten die drie protagonisten een hoofdrol op. De Lotto-renners deden wat ze moesten doen maar er was geen kruid gewassen tegen Evenepoel. Met alleen nog een biljart-vlakke etappe in de provincie Limburg voor de boeg is duidelijk dat het negentienjarige supertalent de eindzege op zak heeft.

Het zit Nathan Van Hooydonck niet mee. Vandaag was hij betrokken bij een valpartij. Hij werd overgebracht naar het ziekenhuis van Seraing omdat hij last had van de nek en het bekken maar er werden geen breuken vastgesteld. Het plannetje van Lotto was duidelijk: Evenepoel en zijn maats afmatten. Campenaerts ging er vandoor op de eerste helling van de dag, de Chambralles, na 25 kilometer. Op de top kreeg hij het gezelschap van Hermans. Later sloten Kron, Marchand, Lemoine – die als eerste de rol zou lossen – en Turgis aan. Deceuninck-Quick Step, met een onvermoeibare Pieter Serry, zorgde dat de voorsprong maximaal 2’20” werd. Op de laatste beklimming van de Cote Roche aux Facons was het liedje van de koplopers uit. Wellens speelde alles of niets maar een alweer verbluffende Evenepoel reed het gat dicht. Campenaerts kon aanhaken en ook Kron was mee. Aan de streep behaalde Victor Campenaerts zijn eerste profzege na een rit in lijn.

‘Ik pleit al langer voor kortere etappes’, zei de winnaar. ‘150 kilometer vind ik zelfs nog teveel. Maak er hier vandaag 100 van en er wordt gevlamd van start tot finish. Met onze ploeg hadden we niet veel keuze. Toen de kopgroep ontstond kon ik vrij vlug met de anderen afspreken om er volop voor te gaan. Ik wist dat ik zes watt zou moeten aanhouden- in de wetenschap dat dit geen World Tour-wedstrijd is. Daar krijg je een hele meute op je dak, hier kunnen alleen de allerbesten terugkeren. Jammer genoeg was ons groepje te klein. Even bevond ik me in een moeilijke positie toen mijn ploegmaat Tim Wellens de rol moest lossen. Ik had een dubbel gevoel. Ik voelde me bijna schuldig omdat ik hem in de steek moest laten. Ik dacht dat Evenepoel even moeite had en dat ik hem nog zou te grazen nemen maar het tegenovergestelde was waar. Twee dagen geleden had ik alle moeite om zijn wiel te houden. Mijn val kwam er deels door oververmoeidheid. Vandaag moest ik maar meetrappen.’ Of hij zich zege-zeker voelde? ‘Ik zag dat Kron het onderste uit de kan moest halen. Dat gevoel om als winnaar je handen in de lucht te  mogen steken: dat heb ik nog niet gekend.’ Hij sloot af met een kwinkslag. ‘O ja, ik zou het bijna vergeten, vorige week was ik zelfs sneller dan Yves Lampaert.’ Campenaerts doelde op zijn ‘overwinning’ in Borsbeek, een criterium en dus geen officiële, door de wielerbond erkende, wedstrijd.

Evenepoel ziet de slotetappe met vertrouwen tegemoet. Hij heeft zowel de leiders- als de puntentrui te verdedigen maar met een boni van 52 seconden op Campenaerts zit dat wel snor. ‘ Ik wist dat Lotto vroeg zou aanvallen. Mijn ploegmaats moesten bij de les blijven maar Martinelli, Keisse en vooral Sabatini hebben fantastisch werk geleverd. Ik denk dat Wellens niet echt geloofde in de overwinning. Hij wilde vooral die Gouden Kilometer binnenrijven en dan eventueel doorgaan maar het scenario van Luik-Bastenaken-Luik, waar hij er ook te vroeg vandoor ging op de Roche aux Facons, herhaalde zich. Nadat ik vijftien kilometer alles had gegeven wist dat ik een nieuwe overwinning er niet zat aan te komen. Na deze Tour ben ik een stuk volwassener geworden. Ik durf gokken en dat heb je nodig als profrenner.’ (EM)