Braxgata wordt landskampioen maar het heeft bloed, zweet en tranen gekost

ANTWERPEN – Braxgata heeft zich vanmiddag voor de derde keer in de clubgeschiedenis tot landskampioen in het vrouwenhockey gekroond. De Parkploeg had in de terugwedstrijd van de playoff-finale op de Wilrijkse pleinen in Antwerpen genoeg aan een 0-0-gelijkspel tegen titelverdediger Gantoise om de champagne te mogen ontkurken. Braxgata had gisteren de heenwedstrijd met 1-0 gewonnen.

Voor Braxgata is het de eerste landstitel in acht jaar. Ze werden eerder al kampioen in 2016 en 2017 en doorbreken met hun derde titel de hegemonie van Gantoise, dat de voorbije vier jaar kampioen werd. De Oost-Vlamingen blijven steken op zes landstitels, na die van 2006, 2009, 2021, 2022, 2023 en 2024.

Er was een pak meer volk naar de Wilrijkse Pleinen gekomen dan gisteren. Dat had deels te maken met de het weer – al regende het wel tot net voor de afslag – maar ook met het feit dat pas in de tweede wedstrijd wordt beslist wie de titel pakt . Het feit dat twee teams van Gantoise – zowel de vrouwen als de mannen – in de finale stonden, zal ook wel een rol hebben gespeeld. De grote vraag was: zou Xavier Reckinger zijn stunt van 2016 kunnen herhalen? De interim-coach van nu stond ook aan het hoofd van de Bomenaars die toen hun eerste landstitel pakten.

Het was voor een aantal meisjes de wedstrijd van het afscheid. Bij Gantoise stopt Barbara Nelen met hockey en gaat Michelle Struijk opnieuw naar Antwerp. Braxgata kende voor de winterstop een rotseizoen en toen al namen sterkhoudsters Judith Vandermeiren en Stephanie Vanden Borre de beslissing dat ze de club zouden verlaten. De ene trekt na 22 jaar naar Dragons, de andere naar Gantoise. Misschien zullen ze vanavond, wanneer ze op de club worden gevierd, nog eens nadenken over de beslissing van toen.

Het leek wel of er sinds gisteren helemaal niks aan het scenario was veranderd. In het eerste kwart stond er opnieuw maar één ploeg op het veld: Braxgata. Dat resulteerde niet meteen in een resem doelkansen, wel in een strafcorner die dit keer – integenstelling tot gisteren – wel in één keer werd overgenomen door Vanden Borre, maar de bal belandde naast.

De talrijk meegereisde supporters van Brax zagen hun leven met ettelijke dagen verkort. Hun team beheerste het spel maar scoren stond niet in het scenario en dan weet je dat één tegenaanval dodelijk kan zijn. Ook het tweede kwart ging zonder twijfel naar Braxgata. Nog opvallend: integenstelling tot in andere competitiewedstrijden kunnen spelers en speelsters hier wel een beroep doen op de video referral maar dat werd meer dan eens ‘vergeten’. Net voor de rust zag het er dan toch naar uit dat Braxgata de score zou kunnen openen maar Vanden Borre miste de wenkende kans.

Na de rust veranderde het wedstrijdbeeld eindelijk. Gantoise had gisteren in heel de match en vandaag tijdens de eerste helft amper iets getoond, maar nu trapte men toch op het gaspedaal. Vrij vlug moest Caarls naar de kant maar Gent kon niet profiteren van de numerieke meerderheid. Net als gisteren speelde Dewaet een heel solide wedstrijd. Ballenghien kwam gevaarlijk opzetten. Bij Braxgata wist men: code rood is begonnen. Het was pas in deze fase van de wedstrijd dat Gantoise een eerste strafcorner kreeg maar Gerniers miste en doelvrouw Sotgiu was feilloos.

Geen verrassing dat Gent ook in het laatste kwart de wedstrijd opnieuw in handen nam. Maar dit keer ging er toch alweer een pak minder gevaar uit van de Oost-Vlaamse meisjes. Het zag er even niet zo goed uit toen Lacina al onmiddellijk voor twee minuten mocht gaan rusten. Haar rol in de defensie werd op een sublieme manier overgenomen door de stofzuiger met dienst: Judith Vandermeiren. Braxgata ging opnieuw in de aanval, forceerde een vierde strafcorner en stond dit keer op zijn beurt met één vrouwtje meer tussen de lijnen. Van den Abeele kreeg groen.

Vanden Borre miste de strafcorner en even later schoot Vandermeiren hoog over, terwijl ze beter de bal had voorgezet. Zij vergat even later opnieuw een video referral aan te vragen na een tussenkomst van Gerniers. De allerlaatste gevaarlijke actie kwam nog op naam van Gantoise toen Gerniers Van Hecke aanspeelde, maar zij miste. De twee finalewedstrijden eindigden dus op 1-0 en 0-0. Dat zegt genoeg maar het zal de Braxgata-familie worst wezen.

JUDITH VANDERMEIREN: ‘SINDS EHL IS ER IETS IN HET TEAM VERANDERD’

Judith Vandermeiren werd uitgeroepen tot speelster van de wedstrijd. ‘Ik moet alles nog even laten bezinken. Ik ben ongelooflijk trots. Als men mij een paar maanden geleden had gezegd dat wij een Europese finale zouden spelen en landskampioen zouden worden , dan had ik eens heel goed gelachen. Sinds EHL is er iets in het team veranderd. We zijn voor elkaar beginnen vechten. We hebben tegen een enorm sterk Gantoise afgezien vandaag maar we hebben elkaar over de streep getrokken en zijn tot het einde voor elkaar blijven vechten.’

‘Er zijn serieus wat dingen gebeurd de afgelopen maanden. Een paar speelsters hebben gezegd dat ze zouden vertrekken. In november hadden we een twee op vijftien. We hebben elkaar aangesproken in de kleedkamer. Er zijn harde woorden gevallen. Onze coach is dan vertrokken. We hebben dus wel wat doorstaan maar – zoals gezegd – EHL heeft iets veranderd in de groep. Daar hebben wij een hele tijd met elkaar doorgebracht. We hebben gezegd dat – als we voor elkaar zouden vechten – dat niet altijd met mooi spel hoeft te zijn. Dat hebben we vandaag ook getoond. We hebben goed verdedigd. En dan kan je samen veel doen.’

‘Ik draai al een tijdje mee in het hockey. Normaal gezien is het middenveld mijn plek maar ik wist dat Xavier Reckinger met nieuwe ideeën ging komen. Ik speel op de plaats waar het team mij nodig heeft. Het helpt natuurlijk wanneer je Stephanie Vanden Borre naast je hebt staan. Ik heb een paar weken geleden tegen de voorzitter gezegd dat ik langs de grote deur wou vertrekken. Ik wou nog alles aan de club geven wat ik kon geven. De club heeft mij van een jong onervaren meisje omgetoverd in een atlete met meer dan 200 internationale wedstrijden achter haar naam. Braxgata heeft mij alles gegeven en ik heb zoveel mogelijk teruggegeven. Het gaat straks nog een heel emotionele avond worden want ik ben enorm trots.’

Lyne Van Dieren bezorgde Braxgata gisteren dus de titel omdat zij de enige was die tot scoren kwam. ‘God ja. Theoretisch klopt dat maar in feite hebben wij dit te danken aan heel de ploeg. Uiteraard heeft dit nu een gigantische ontlading tot gevolg. Wij waren de underdog. Eigenlijk zijn we dat al een heel seizoen lang. Maar ik heb het gisteren ook al gezegd: zo spelen wij het best. We hebben toen getoond wat we waard zijn en deden dat vandaag opnieuw.’

‘Wij wisten dat we Gantoise aankonden en we hebben dat ook laten zien. We hebben er hard voor gewerkt. Xavier Reckinger heeft het werk van Darran Bisley voortgezet. Wij hadden het volle vertrouwen in hem. Datzelfde vertrouwen heeft hij ons ook gegeven en hij heeft ons laten spelen op de manier die we het best kunnen. Nu is het tijd om feest te vieren tot we ko zijn. En die medaille zal voor altijd in mijn kamer hangen.’

Gantoise heeft voor de vierde keer, en de derde keer op rij, de Belgische titel  bij de mannen gegrepen. In de terugmatch van de finale van play-offs  wonnen de Gentenaren de shoot-outs met 5-3 ten koste van Léopold.

Na de 3-2-nederlaag van zaterdag uit de heenmatch, draaiden de troepen van trainer Pascal Kina zondag de rollen hem door zelf met 3-2 te winnen. Charles Masson (8′) en Alexander Hendrickx (39′ en 50′), vanop de strafcorner, scoorden voor Gantoise. Tom Boon (13′) en José Basterra, in de allerlaatste seconde, troffen raak voor de Brusselaars. Hendrickx sluit het seizoen af met maar liefst 52 doelpunten, allemaal vanop strafcorner.

Gantoise, dat ook al Europees kampioen werd in de Euro Hockey League, komt nog in aanmerking voor de treble. Dan moet het op vrijdag 30 mei nog Antwerp opzij zetten in de bekerfinale.

Edwin MARIËN

Foto’s EHL

Views: 149