Wout Van Aert zwaar ontgoocheld: ‘Ik zat niet lekker in de koers’
NINOVE – De Omloop Het Nieuwsblad was voor Wout Van Aert al meteen een belangrijke afspraak. De man uit Herentals is al een poosje aan de slag en reed wedstrijden als de Ronde van de Algarve als voorbereiding op de Vlaamse openingsklassieker.
Maar ook vandaag zat het niet meteen mee. Hij was meer dan eens op achtervolgen aangewezen en kwam in de spurt tekort met een elfde plaats als eindresultaat.
Het was uiteindelijk Søren Wærenskjold die de Omloop won voor Paul Magnier en Jasper Philipsen. De renners uit onze provincie vertolkten niet meer dan een figurantenrol.
De Omloop Het Nieuwsblad heeft nog altijd iets magisch. Zowel publiek als volgers snakken naar de aanvang van het wielerseizoen.
De lente hangt in de lucht wanneer het peloton – vooral bestaande uit Belgische en Nederlandse coureurs – hun opwachting maken in het Kuipke. Dat was overigens aardig volgelopen voor de rennerspresentatie.
De officiële start in Merelbeke was nog maar net gegeven of zeven vrijbuiters – die heus wel beseften dat ze in de rest van het verhaal niet zouden voorkomen – trokken ervandoor. Daarbij zes Nederlanders en twee Belgen maar geen Antwerpenaars.
Het peloton liet begaan. De leiders mochten een voorsprong opbouwen van zomaar eventjes acht minuten. Toen vonden de mannen van Visma Lease a Bike (de ploeg Van Aert) en UAE Emirates (met Politt, Morgado en Wellens) het welletjes.
De vluchters hadden dan ook nog de pech dat ze opgehouden werden door een gesloten overweg. Met nog 90 kilometer en tien heuvels voor de boeg bedroeg de voorsprong toch nog steeds zes minuten.
Geen Antwerpenaars die in het stuk voorkwamen schreven we. Klopt niet helemaal want een uitgeweken provinciegenoot, Victor Campenaerts, kwam toch even in de picture toen hij – zonder veel erg – tegen de grond ging en even later had af te rekenen met een kettingprobleem.
Heel veel gebeurde er niet in de wedstrijd. Het was uitkijken naar Muur en Bosberg, de twee hellingen die in de vroegere versie van de Ronde van Vlaanderen vaak het verschil maakten.
Op de korte maar altijd lastige Molenberg was onder meer Van Aert op achtervolgen aangewezen. Hij had de goede trein gemist. Wout had nog een boel ploegmaats rondom zich en vooral Tiesj Benoot reed zich te pletter om zijn kopman naar de eerste groep te loodsen.
Op de Elverenberg, een verschrikkelijke (maar officiële) benaming van wat iedereen het Vossenhol noemt, op net iets meer dan 28 kilometer van de streep, was hij in zijn opdracht geslaagd.
Een selecte groep van een twintigtal renners reden richting Muur. Onder hen: Wout Van Aert. Wie het wielrennen al even volgt herinnert zich de beelden van de befaamde helling in het centrum van Geraardsbergen waarbij renners voet aan de grond moeten zetten en er een ware chaos ontstaat.
In het moderne wielrennen is dat niet langer het geval. De enige helling die nog voor afscheiding zou kunnen zorgen was de Bosberg.
Maar dat gebeurde niet. Integendeel. Nog 30 andere renners konden voorin aansluiten. Een heuse massaspurt kondigde zich aan. Küng reed nog wel even voor de anderen uit maar zijn poging was tot mislukken gedoemd.
Søren Wærenskjold won. Het bizarre was dat de Noor aanvankelijk niet op de deelnemerslijst stond. Hij zou wel morgen starten in Kuurne-Brussel-Kuurne maar vandaag stond hij als eerste reserve op de lijst.
Markus Hoelgaard viel echter uit dus mocht hij de start nemen. Naar Antwerpse renners was het speuren met een vergrootglas: Van Aert werd elfde, Jenthe Biermans 28ste en daarmee was alles gezegd.
WOUT VAN AERT: ‘IK WAS NIET GENOEG OP DE AFSPRAAK’
In de aanloop naar de eerste Vlaamse klassieker van het seizoen was er veel te doen over de befaamde tijdrithelm waarmee Van Aert zich de voorbije dagen had getoond. Zou hij hem dragen of niet?, was het gespreksonderwerp van de dag.
Tijdens de voorstelling had hij hem niet op maar eens de koers op gang was geschoten droeg hij hem dan weer wel. Maar veel geluk bracht het hoofddeksel hem niet.
Van Aert: ‘Dit was niet de race waarop ik had gehoopt. Ik zat niet lekker in de koers. Ik zat nooit goed in positie. Ik had niet de juiste benen. Dit was niet de koers waarop we hadden gehoopt. We wilden de wedstrijd zwaar maken en zelf de zaken forceren maar daar zijn we niet in geslaagd.’
‘Ik was niet genoeg op de afspraak en ik liep teveel achter de feiten aan. We vonden elkaar niet in de finale. We zaten niet op de juiste posities. We wisten dat de Molenberg een cruciaal punt is.’
‘Er deed zich een opstropping voor maar je wist dat dit ging gebeuren. Als je in zo’n grote groep alleen Matteo (Jörgenson) mee hebt, dan ben je achter de feiten aan het aankoersen. Dat hebben we niet meer kunnen recht zetten.’
‘Ik zat te ver en daardoor miste ik de boot toen de groep scheurde. Het is nu niet zo dat ik op dat moment dacht dat de koers voorbij was. Ik had het gevoel dat we gingen terug komen. Dat zie je wel vaker in de Omloop. Zeker met die wind op kop vandaag was dat ook het geval.’
‘Mijn gevoel na deze wedstrijd is niet goed. De benen spreken in zo’n koers, ook in het zoeken naar de juiste positie. Daaraan kon je zien dat ik niet goed genoeg was om de boel te forceren. Ik had ook niet genoeg vertrouwen in de sprint.’
‘Met al die snelle benen erbij wist ik dat het moeilijk zou worden. Ik heb het geprobeerd maar er zat niks meer op. Ik ga me nu douchen en ik zal morgen wel verder zien. Gelukkig heb ik dan een nieuwe kans.’ Vorig jaar werd Van Aert derde in de Omloop Het Nieuwsblad om één dag later te winnen in Kuurne.
Edwin MARIËN
Views: 104
