Wout Van Aert neemt tevreden afscheid van zijn korte veldritcampagne

MAASMECHELEN – Met meer dan enige zin voor overdrijving werd de veldrit van vanmiddag in Maasmechelen aangekondigd als het officieuze wereldkampioenschap. Dit omdat het het laatste duel was dit veldritseizoen tussen Mathieu van der Poel en Wout Van Aert. Dat de Nederbelg zou winnen wist het kleinste kind. Dat Wout als tweede over de finish zou fietsen, was eerder een aangename verrassing.

Van der Poel maakte er bijna een onemanshow van. De omstandigheden waren ideaal: een echt slijkparcours maar aangename weersomstandigheden met temperaturen die met de tien graden flirtten. Van Aert ging in de aanvangsfase meer dan eens in de fout. Hij botste onder meer tegen een paaltje. Op die manier kan je geen weerstand bieden aan je grootste concurrent uiteraard. Van der Poel verklapte voor de start dat hij niet zomaar een kleine blessure had: zijn rib was gebroken.

Van der Poel en Nieuwenhuis reden van de anderen weg en in de achterhoede probeerde Van Aert de kloof te dichten. Dat lukte zowaar maar in een afdaling belandde hij tegen de grond. Meteen het sein voor VDP om er alleen – en dit keer definitief – vandoor te gaan. Van Aert bleef fouten maken. Andere Antwerpse renners reden in de anonimiteit rond. Alleen Toon Aerts toonde zich even bij de betere rijders.

Halfkoers al lag de wedstrijd in een beslissende plooi. Van der Poel reed 37 seconden voor Van Aert uit. Niet veel later volgde Wout op een minuut van de eenzame leider. Voor Van der Poel was dit zijn zesde wedstrijd van het seizoen. Hij scoorde aan 100 procent. Morgen kan daar nog een overwinning in Hoogerheide bijkomen en volgende week uiteraard één op het WK in Liévin. Van Aert finishte uiteindelijk op 1’14”. Joris Nieuwenhuis werd derde op 1’53”, Toon Aerts vijfde op 2’16” en Laurens Sweeck achtste op 3’24”.

Van Aert: ‘Toen ik vanochtend de radio aanzette kon ik mijn oren niet geloven. Deze wedstrijd was zowaar een hoofdpunt in het nieuws. Ik weet wel dat er op een zaterdag niet veel te beleven is maar wanneer dit al een belangrijk punt is in het journaal dan is er toch iets mis. Ik maakte wat te veel foutjes vandaag. Dat is jammer want ik voelde mij goed. Ik had er wel zin in. Ik kon min of meer goed opschuiven in het begin en net toen ik de aanval inzette maakte ik mijn eerste belangrijke fout. Op een manier was dat wel frustrerend want zo zat er niet veel strijd in. Ik had meteen veel achterstand. Ik had maar beter moeten fietsen. Fouten maken is een deel van de cross.’

‘Het is moeilijk in te schatten of ik beter was dan vorige zondag of niet. Ik keek na de cross onmiddellijk naar mijn hartslag. Vandaag was mijn gemiddelde hartslag even hoog als mijn maximum hartslag die ik haalde in Benidorm. Dat zegt best veel. Wellicht had ik zonder te vallen meer de strijd kunnen aangaan. Misschien dan ik dan ook gelost zou worden maar dan op een andere manier. Ik had een ander scenario in gedachten maar het was mijn eigen schuld.’

‘Ik heb er geen spijt van dat ik niet deelneem aan het WK. Je kan zeggen: dat is toch maar een weekje extra maar uiteindelijk zou ik dan ook nog in Oostmalle kunnen rijden. Op een bepaald moment moet je gaan kiezen en een definitief trainingsschema opstellen. Maar wanneer je naar zo’n WK gaat, dan ga je om te presteren. Hier rij ik voor mijn plezier en nu kreeg ik een goede trainingsprikkel door die tweede plaats. Naar een wereldkampioenschap ga je met een doel. Je leeft er echt naartoe. Dat is wel significant anders dan deze wedstrijd.’

DE GEBROKEN RIB VAN VAN DER POEL

‘Ik heb vandaag gekozen om mijn banden wat harder te zetten omdat ik wist dat er hier stenen liggen. Ik  ben niet lek gereden maar misschien was dit toch niet de beste keuze. Technisch was dit niet mijn beste cross. Na die val stond mijn stuur schuin. Daardoor had ik een slechte passage op die eerste schuine kant en toen had ik even niet de moed om er terug tegenaan te gaan. Pas toen ik die andere jongens loste geraakte ik terug in het goede ritme maar toen was er geen terugkomen meer aan. Ik heb me dan ook niet te hard gefocust op het verschil.’

‘Uiteindelijk heeft deze winter me meer gebracht dan ik vooraf heb gedacht. Ik heb echt op het punt gestaan om niet te crossen na mijn moeilijke periode in het najaar. Ik ben blij dat ik het wel gedaan heb maar ik had niet gedacht dat ik wedstrijden zou kunnen winnen of zelfs niet dat ik dit niveau zou kunnen halen.’

Mathieu van der Poel rijdt dus al een tijdje met een gebroken rib rond. De wereldkampioen liep die eind december op in Loenhout,  waar hij tegen een paaltje botste. ‘Ik voelde het wel, maar het belette me niet om diep te gaan. Had ik nog pijn gehad, dan was ik hier vandaag niet gestart. Ideaal is het evenwel niet. Volgende week komt het WK er al aan. Als ik van een zware trainingsweek kom, voel ik me vaak beter dan verwacht. Daarom ook ben ik heel blij met deze nieuwe zege. Morgen krijgen we een ander soort parcours maar daar kijk ik  eveneens naar uit.’

‘Vandaag  heb ik het wel naar mijn zin gehad. Het was een aangename ontmoeting want ik reed hier voor het eerst. Ik zou zelfs durven stellen dat dit de leukste cross was die ik de laatste tijd reed. Ik heb genoten op dit supertechnische parcours. Ik heb mezelf niet echt op een foutje kunnen betrappen en dat is wel bijzonder op deze omloop. Ik heb ook nooit geprobeerd om over mijn limiet te gaan. Dat hoefde niet. Ik wou gewoon foutloos blijven en niet ten val komen.’

Edwin MARIËN

Views: 72