Toon Aerts: ‘Aankomen zoals een halve mijnwerker vind ik wel leuk’

ANTWERPEN – De Antwerp Port Epic blijft een buitenbeentje op de wielerkalender. De renners krijgen 178 kilometer voor de wielen geschoven, waarvan 24 kilometer kasseien en 32 kilometer onverhard. Opmerkelijk: de vrouwen rijden 25 kilometer over kassei- en 39 kilometer over onverharde wegen. Dat komt omdat de mannen eerst een ommetje maken naar Oost-Vlaanderen, terwijl de vrouwen constant in de buurt van de polders vertoeven.

De belangrijkste onverharde stroken waren de Zone Kabeljauw in Zandvliet (driemaal anderhalve kilometer onverhard), de Opstalpolder in Berendrecht (drie keer 1 800 meter onverhard) en de Torenseweg in Stabroek (ongeveer driemaal één kilometer onverhard). Het waren zowaar drie Denen die het begin van de wedstrijd kleurden: Nicklas Amdi-Pedersen (Tour de Tietema-Unibet), Alexander Arnt Hansen (Airtox-Carl Ras) en Aksel Bech Skot-Hansen (Colo Quick). Drie onbekende renners die overigens nog nooit een wedstrijd hadden gewonnen. Bij de eerste doortocht in de Zone Kabeljauw zat het peloton hen op de hielen maar toen waren er 114 kilometer af te leggen waardoor men hen toch maar voorop liet rijden. Maar tijdens de tweede doortocht op dezelfde plek – met nog 73 kilometer voor de boeg en de tv-uitzending in zicht – werden ze wel gegrepen.

Na de tweede passage in de Blokweg in Stabroek – 53 kilometer voor het einde – gingen de Canadees Pier-André Côté (Israel-Premier Tech Accademy) en de Duitser Juri Hollman (Alpecin-Deceuninck) ervandoor. In het peloton schudde het Lotto Dstny van Gianni Vermeersch aan de boom. De wedstrijd werd ontsierd door een aantal valpartijen – vooral in het eerste deel van de koers – maar ook op 32 kilometer voor het einde met een andere topfavoriet, Gianni Vermeersch, als voornaamste slachtoffer. Hij moest overigens opgeven. Een groepje met De Lie, Girmay en Sénéchal sloot bij de laatste doortocht op de Opstalpolder aan bij koplopers maar Holmann liet zich zomaar niet ringeloren. Iedereen gunde deze lefgozer de zege maar op de Straatsburgbrug, op anderhalve kilometer van de finish, was zijn liedje uit. Alles draaide uit op een spurt van de uitgedunde groep en daarin bewees Kristoff dat hij wel degelijk over de allersnelste benen beschikt in dit soort wedstrijden. De Fransman Emilien Jeannière werd tweede, de Israëliër Oded  Kogut derde.

De renners uit de provincie Antwerpen konden zich niet in de kijker fietsen. Voor Toon Aerts was het een speciale wedstrijd. Voor het eerst na zijn dopingschorsing stond hij opnieuw aan de start van een wegkoers. Aerts: ‘Lotto Dstny heeft er een zware wedstrijd van proberen te maken. Zij beschikken over een sterke ploeg. Zij probeerden het tempo constant hoog te houden zodat het heel moeilijk was om terug te keren eens je achterin verzeild was geraakt. Nu, al bij al heb ik dat vandaag nog goed gedaan. Ik heb geprobeerd om goed mee vooraan te koersen en kon mijn crosstechniek gebruiken om daar te blijven. Dat hielp wel.’

‘Op het einde was het beste er echt wel af bij mij. Het was lang geleden dat ik nog zo’n lange wedstrijd had gereden. Het kwam er gewoon op aan om te volgen en hopen dat ik op een goede manier de brug zou afdraaien richting finish. Dat ging echter gepaard met de nodige risico’s en ik zat niet goed in de laatste rechte lijn. Holmann is lang voorop kunnen blijven omdat het rugwind was richting finish. Dit is een wedstrijd die ik heel graag rijd. Aankomen zoals een halve mijnwerker vind ik wel leuk dus ik heb er vandaag echt van genoten. Ik was tevreden dat ik in de eerste groep kon eindigen.’

‘Het is een speciale winter geweest met al die regen maar ze hebben er mooi werk van gemaakt om de omloop in orde te krijgen. Het was nergens onveilig. De organisatie verdient een pluim daarvoor. Er was minder stof dan de voorbije jaren maar er waren een paar waterstroken. Dan word je nat en als je bovendien stof te verwerken krijgt, dan blijft dat plakken. Het hoort bij deze wedstrijd. Vandaag werd er hard gereden voor mannen als Kristoff, De Lie en Germay. Vandaar dat we nog met zo’n grote groep overbleven.’

‘Het was voor mij wennen, zeker de eerste 100 kilometer. Het was heel lang geleden dat ik nog in een peloton fietste. Er gebeurt constant heel veel. Je ziet renners vallen. Alleen fietsen en trainen is helemaal anders. Morgen start ik in de Ronde van Limburg maar ik zal vanavond toch heel goed moeten slapen om daar te kunnen presteren.’

Edwin MARIËN

Views: 323