Mathieu van der Poel: ‘Onsportieve gedrag van peloton toont echte probleem van wielrennen aan’

HARELBEKE –  Wie zou er de algemene repetitie voor de Ronde van Vlaanderen winnen, was de hamvraag voor aanvang van de E3 Prijs in Harelbeke af maar ach, hoefde die eigenlijk gesteld te worden? Eén ‘demarrage’ van Mathieu van der Poel op de Oude Kwaremont volstond. Van Aert kwam nauwelijks in het stuk voor. De tweestrijd was artificieel, de superfavoriet voor de Ronde en Parijs-Roubaix heeft voor de zoveelste maal zijn visitekaartje afgeleverd.

In 2021 reed VDP voor de eerste maal in Harelbeke. Hij werd meteen derde. Een jaar later eindigde hij tweede en vorig jaar won hij na een solotocht van 82 kilometer. Van der Poel ging even wat harder op de pedalen staan op de Oude Kwaremont en meteen moesten Pedersen en Ganna – wat rijdt die toch ook een formidabel voorjaar – de rol lossen. Dit keer volstond een eenzaam ritje van 40 kilometer om de zege binnen te halen.

In De Panne werd de wedstrijd ontsierd door een valpartij in de finale van de wedstrijd. Vandaag gebeurde dat al heel vroeg. Eén van de zwaarste slachtoffers was Dries Van Gestel. De Arendonkenaar blijft ongetwijfeld enkele weken aan de kant met een gebroken elleboog en een gebroken pols.

Door deze tuimelperte brak de wedstrijd veel vlugger open dan verwacht. Onder meer Van der Poel en Van Aert – die ook nog eens van fiets moest wisselen – geraakten achterop in een tweede groep. In geen tijd werden ze zelfs op drie minuten gereden. Met nog tweederde wedstrijd voor de boeg volgden ze echter nog maar op 1’20”. Met nog 112 kilometer voor de boeg viel alles te herdoen. En wie sleurde er vervolgens aan de boom? U raadt het nooit. Ene Van der Poel.

Traditiegetrouw is het wachten op de Taaienberg vooraleer het spektakel écht begint in de E3. Alex Kirsch draaide als eerste de helling op met Van der Poel net achter hem. Van Aert miste de goede trein. ‘Ik zat in twintigste stelling’, zei hij achteraf. ‘Dat was te ver. Je goed positioneren in deze koers is erg belangrijk en dat kon ik niet. Ik had heel wat van deze wedstrijd verwacht maar het is er niet uitgekomen. Ik was niet goed genoeg om mee te zijn.’

Verhaal over and out dus voor de Kempenaar. Vooraan ontstond een kopgroep met Van der Poel, Mads Pedersen, Ganna, De Gendt en Casper Pedersen. Het verhaal was voorbij. Hij reed al op twee minuten.

Op de Oude Kwaremont volstond één ferme pedaalstoot van Van der Poel om de rest aan flarden te rijden. Meteen was duidelijk dat hij van de anderen niks meer hoefde te vrezen. Hij moest enkel zorgen dat hij (letterlijk) overeind bleef want ondertussen was het beginnen regenen. Hij werd ook nog even belaagd door een idioot die niet beter vond dan naar hem te spuwen. Van der Poel won uiteindelijk voor Pedersen op 1’07” en Ganna op 2’05”.

VAN DER POEL GEPRIKKELD DOOR WEINIG SPORTIVITEIT IN PELOTON

‘Het is absoluut niet sportief om voluit te gaan na een valpartij waarbij meer dan de helft van peloton betrokken is. Wij zouden dat als team nooit doen. Maar ik was sowieso erg gemotiveerd omdat de ploeg zo hard had gewerkt. Natuurlijk probeerde ik het af te maken.’

‘Zonder mijn ploegmaats had ik vandaag niet voor de overwinning kunnen strijden. Ik ben echt dankbaar voor datgene wat zij voor mij hebben gedaan. Nu, ik ga niet teveel woorden verspillen aan dat onsportieve gedrag. Het toont wat het echte probleem is in het wielrennen momenteel.’

‘Gisteren zei dat ik dat ik niet wou aanvallen op de Taaienberg. In het verleden deed ik dat al wel maar nadien komt de groep toch weer samen. Vandaag zat ik in een goede positie. Ik volgde Mads (Pedersen). Toen Ganna dan nog terugkwam verstonden we elkaar wonderwel. We wisten wat we moesten doen en er was een goede samenwerking. Uiteindelijk zou blijken dat de race daar beslecht werd.’

‘Vanop die helling  is het nog vrij ver van de finish, net zoals vorige zaterdag op de Cipressa. We hadden elkaar dus nog nodig. Op de Kwaremont wou ik de definitieve kloof maken. Ik verwachtte niet meteen dat ik toen alleen voorop zou geraken. Ik had ook af te rekenen met de wind vandaag. Maar er was geen weg terug en uiteindelijk was ik blij dat ik daar de beslissende zet heb kunnen plaatsen.’

‘Er gebeurde vandaag zoveel dat ik geen idee heb wat er misliep met Wout en zijn team. Zij toonden echter dat zij nog steeds een sterk geheel zijn in klassieke wedstrijden. Het is een hectische koers en wanneer je een paar plaatsen verliest is het vaak moeilijk om die terug te winnen maar wat er zich precies heeft afgespeeld weet ik ook niet.’

‘Voor mij was het niet meteen een grote verrassing toen ik hoorde dat Pojacar Roubaix zou rijden. Ik had wel verwacht dat hij ook hier vandaag aan de start zou staan. Dat hij niet aantreedt in Gent-Wevelgem begrijp ik wel. In ieder geval zal hij een zware tegenstander worden in de Ronde van Vlaanderen, net als in Parijs-Roubaix.’

‘Ik vind het altijd leuk wanneer je kan koersen met de beste renners en zeker wanneer hij erbij is. Je weet dat hij altijd zal proberen om de anderen eraf te rijden. Indien je zijn wiel kan houden, zit je meteen ook dicht bij de zege. Roubaix is wel anders omdat je daar geen heuvels hebt waar je het verschil kan maken. Enkele jaren geleden, in de ‘Roubaix-rit’ in de Tour bewees hij dat hij ook op de kasseien best wel uit de voeten kan.’

‘Ik denk dat ik nooit zoveel reacties heb gekregen als na Milaan – Sanremo. Amper drie renners die maar overblijven voor de overwinning op de Cipressa: dat gebeurt niet vaak. Het is een race die ik vaak bekeken heb op televisie en ik kan me niet herinneren dat ik dat al één keer had gezien. Je weet op dat ogenblik dat je iets speciaal meemaakt maar uiteindelijk focus je je enkel maar op je poging om de wedstrijd te winnen. Maar het was zeker een speciale overwinning.’

‘VLAANDEREN EN ROUBAIX ZIJN MIJN BELANGRIJKSTE OBJECTIEVEN’

‘Iedereen weet  dat Vlaanderen en Roubaix mijn belangrijkste objectieven zijn al moet ik toegeven dat het seizoen nu al succesvol is geweest. Het is niet zo dat ik zonder de overwinningen in Italië en die van vandaag zenuwachtig aan de twee volgende opdrachten zou beginnen, maar het geeft me in ieder geval meer vertrouwen. Ik ben wel realistisch genoeg om te weten dat elke race moet gereden worden. Je zag het vandaag wel: ik werd opgehouden door die val. Er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren: een lekke band of een verkeerde positionering. Het is gemakkelijk om te zeggen dat ik op kop zal rijden in de Ronde maar zo eenvoudig gaat dat niet.’

‘Wordt er gezegd dat ik Gent-Wevelgem ga rijden? Ik kan echter met zekerheid zeggen: daar start ik niet. We hebben er binnen de ploeg over gesproken. Vorig jaar reed ik er wel maar de wedstrijd van vandaag is zo lastig dat het moeilijk te combineren valt ook al deed ik het in Wevelgem toen niet slecht. Mijn belangrijkste doel is om in optima forma aan de start te verschijnen van de Ronde van Vlaanderen. Niet starten in Gent-Wevelgem is daarvoor de beste optie.’

‘Het is ook de beste manier om in vorm te blijven. De omstandigheden in de Tirreno en in Sanremo waren niet goed. De grootste uitdaging is gezond blijven. Mijn neus zit trouwens dicht nu. Iedereen die in Italië aan het werk was loopt te niezen. Sanremo heeft zijn sporen nagelaten wat niet abnormaal is wanneer je in die omstandigheden zolang op de fiets zit. Dat is nog een extra reden om mijn lichaam wat extra rust te gunnen. Ik weet niet of ik volgende week in België blijf. Het zou kunnen dat ik naar Spanje ga maar dat moet ik nog beslissen.’

‘Ik heb inderdaad misschien aangetoond dat ik tegen de tijd kan rijden wat nog niet wil zeggen dat ik een goed tijdrijder ben. Er is een verschil tussen aan een race tegen de tijd beginnen of er één rijden aan het eind van een langere wedstrijd. Het is iets apart, iets helemaal anders dan een gewone wegwedstrijd. Ik denk overigens dat ik er niet echt de aanleg voor heb. Dat is meer iets voor Remco Evenepoel.’

Edwin MARIËN

 

Views: 1044