Ludo Dierckxsens wordt onwel en maakt dodelijke val tijdens 1000km tegen kanker

DENDERMONDE – Ludo Dierckxsens (60) heeft vandaag een dodelijke geval gemaakt tijdens de eerste rit van de 1000 km tegen kanker. In Dendermonde werd hij onwel en belandde hij met zijn fiets tegen de grond. Hulp kon niet meer baten.

Indien er ooit een prijs voor de strijdlust in een hele rennersloopbaan zou worden toegekend, dan is de kans groot dat die Ludo Dierckxsens te beurt zou vallen. De meute langs de weg vuurde de aanvalsdrang van de man met de kale schedel en de eeuwige brede glimlach via het massaal scanderen van ‘Ludo Ludo’ nog meer aan, maar zijn aanval reikte zelden tot de finish. Waardoor het palmares van de Kempenaar – naar eigen zeggen 30  zeges – minder fraai oogt dan het met wat meer doserend koersen had kunnen worden.

Ludo Dierckxsens werd geboren op 14 oktober 1964 in Geel. Al bij de beloften grossierde de man niet in zeges, zeker niet in grote wedstrijden. Omdat hij omwille van brood op de plank zijn job als spuitgast in de DAF-fabriek in Westerlo lang een veiliger bezigheid vond dan profwielrennerij, stapte Dierckxsens pas op zijn 30ste over naar de elite.

Op een jaar Lotto na reed hij – tot hij in 1999 voor het Italiaanse Lampre ging koersen – voor kleinere ploegen. Zijn erelijst tot dan vermeldt als uitschieters de GP Denain (1997) en Parijs-Bourges (1998).

De echte doorbraak kwam er in zijn eerste jaar bij Lampre: Dierckxsens werd in Geraardsbergen kampioen van België. Na in de Ronde van Spanje van 1998 in talloze ritten de benen niet te hebben kunnen stilhouden, nam hij in de tricolore trui voor het eerst aan de Tour deel. Dierckxsens won solo de rit naar Saint-Etienne, waarna hij bij de dopingcontrole eruit flapte een cortisonenzalfje te hebben gebruikt. Hij kon niet het attest voorleggen dat hem vrijuit zou laten gaan voor het gebruik van het verboden product.

Lampre stuurde zijn renner huiswaarts, Dierckxsens liep een schorsing van een halfjaar op. Dankzij enkele dagen strafvermindering kon hij alsnog starten in de Giro van 2000, maar hij moest opgeven.

De Kempenaar koerste vanaf 2003 bij Landbouwkrediet, voor wie hij dat jaar de GP La Marseillaise won. Eind 2005 was hij renner af. ‘Ik hoef niet te klagen. Ik was twaalf jaar prof en won 30 wedstrijden. Wie had dat durven denken? Ik blik met veel voldoening terug’, vertelde hij in 2017 aan De Zondag.

De fiets zette hij niet aan de kant, want Dierckxsens startte een fietsenzaak op en lanceerde een nieuw Belgisch fietsenmerk. Met evenveel werklust als de aanvalslust in de koers. ‘Geen half werk, daar kan ik niet tegen. Als ik me een nieuwe fiets laat maken, ben ik als een klein kind met zijn nieuwste speelgoed. De ontwikkeling van nieuwe materialen heeft me altijd geboeid, maar als renner stond ik niet stil bij de drie of vier fietsen die ik kreeg bij het begin van het seizoen. Het was allemaal zo vanzelfsprekend. Ik had nauwelijks benul van de prijs. Nu ken ik ze allemaal van buiten’, vertelde hij aan Het Nieuwsblad.

In 2009 verkocht Dierckxsens zijn aandelen in het bedrijf en ging hij werken in een fietsen(groot)handel. Hij overleed vanmiddag op 60-jarige leeftijd tijdens zijn deelname aan het wielerevent 1 000 kilometer voor Kom op tegen Kanker. Dierckxsens werd onwel onderweg van middaghalte Buggenhout naar aankomstplaats Mechelen. Er kon geen hulp meer baten.

De organisatie van de 1 000 kilometer is uiteraard diep getroffen door het overlijden. ‘Onze gedachten gaan uit naar de familie en naasten van Ludo’, klinkt het.

Dierckxsens nam niet voor het eerst deel aan het evenement en was zelfs wegkapitein van een van de pelotons. Het drama gebeurde rond 15 uur. ‘De hulpdiensten die achter het peloton reden waren erg snel ter plaatse, en gingen over tot reanimatie’, aldus nog de organisatie. ‘Maar jammer genoeg kon Ludo niet worden gered.’

BURGEMEESTER GUY VAN HIRTUM

In Westerlo, de woonplaats van Ludo Dierckxsens, reageert burgemeester Guy Van Hirtum (CD&V) aangeslagen op het nieuws. ‘We verliezen een monument én een heel graag geziene inwoner met zijn eeuwige glimlach.’

Van Hirtum zegt in de eerste plaats mee te leven met de familie en schoonfamilie van Dierckxsens.  Als de nabestaanden dat zien zitten, zal de gemeente een rouwregister openen waar sympathisanten de komende dagen een boodschap van medeleven kunnen delen.

Van Hirtum: ‘Het is heel vreemd, ik stond toevallig op het kerkhof toen ik het nieuws daarnet kreeg. Het is een schok, en ongelooflijk jammer natuurlijk. Ludo was zich trouwens volop aan het voorbereiden op het BK gravel dat binnenkort in Westerlo plaatsvindt. Zoals altijd deed hij dat met veel overgave, hij was een echte strijder. Dit is eigenlijk niet te vatten.’

GERARD BULENS

De carrière van Ludo Dierckxsens heeft de figuur van Gerard Bulens als rode draad. Bulens was jarenlang sportdirecteur van de oud-Belgische kampioen van Geraardsbergen en gaf Dierckxsens de kans om profrenner te worden bij een van zijn teams.

Bulens: ‘Ludo is bij ons begonnen en heeft bij mij ook zijn carrière beëindigd, toen bij Landbouwkrediet-Colnago. Dierckxsens werd pas op heel late leeftijd, op 29 jaar, beroepsrenner. Hij reed ook een jaar bij Lotto en trok in 1999 naar Lampre. In datzelfde jaar zou hij Belgisch kampioen worden in Geraardsbergen. Michel Vanhaecke, één van mijn renners, werd toen tweede. Ik weet nog dat de reservefiets van Ludo toen bij ons op de wagen stond omdat hij geen volgwagen mee had in dat BK.’

‘Zijn overlijden komt als een donderslag bij heldere hemel. Hij was een superkerel. Hij fietste nog heel veel, het is dan ook raar dat nieuws te moeten vernemen. Ludo werd pas 60 jaar. Dat is veel te vroeg. Choquerend zelfs. Dit is een mokerslag. Ik verlies om te zeggen een eigen kind. We waren zo intens en close. Met Ludo had ik een enorm stevige band. Er zijn weinig renners met wie ik zo’n contact had. Ludo was altijd klaar voor een grapje. Wij kwamen elkaar nog veel tegen op diverse wielerwedstrijden. Ik ben immers nog steeds co-commentator bij de RTBF en Pickx Sport en kwam hem meermaals tegen op een of andere koers. Hij was ook medewerker bij Golazo en op die manier slaagden we erin nog veel bij te praten. Ik heb niets anders dan mooie herinneringen aan de renner en mens Ludo Dierckxsens. Hij was echt een toffe kerel.’

De 1 000 kilometer voor Kom op tegen Kanker gaat ook de komende dagen nog door, ondanks het overlijden van  Ludo Dierckxsens tijdens het evenement. Dierckxsens zal wel een passend eerbetoon krijgen.

De organisatie van de 1 000 kilometer reageerde meteen erg verslagen op het drama. Er volgde overleg over het al dan niet voortzetten van het evenement, maar al snel werd besloten om door te zetten, ook al omdat Dierckxsens dat zelf zo zou hebben gewild. ‘Morgen staan we er terug’, klinkt het bij de organisatie. ‘Ingetogen. Met Ludo in onze gedachten. En in ons hart. Meer dan ooit staan we schouder aan schouder.’

De organisatie betuigt ook nogmaals medeleven met de familie en vrienden van Dierckxsens. Woordvoerder Sven Haenen:  ‘Het is ook voor Ludo zelf en voor hen dat we doorgaan. En voor eenieder die aan de 1.000 kilometer deelneemt met een eigen, vaak zwaar om dragen verhaal.’

Er volgen de komende dagen ook nog verschillende eerbetuigingen. Haenen: ‘Momenteel projecteren we op de Grote Markt in Mechelen al een grote foto van Ludo. Ludo was bij ons actief van bij de eerste editie, hij was echt deel van de familie. Straks komt hier ook nog het peloton toe waar hij vandaag in reed, we gaan hen warm verwelkomen want voor hen was het natuurlijk een extra zware namiddag. En morgen bij de start organiseren we ook sowieso iets, maar dat bekijken we nog in detail.’

JOHAN MUSEEUW

Oud-wereldkampioen Johan Museeuw reed diverse jaren met Ludo Dierckxsens. Hij prijst de Kempenaar om zijn aanvalslust, maar bovenal om zijn levensvreugde en zijn brede glimlach.

Museeuw: ‘Ludo Dierckxsens was een aanvaller pur sang. Het is op die manier ook dat hij in 1999 Belgisch kampioen werd in Geraardsbergen op een zwaar parcours. In de Belgische kampioenstrui won hij ook een etappe in de Tour. Ook al na een lange aanval. Was er een vroege vlucht, dan was Ludo Dierckxsens er negen op de tien keer bij.’

‘Ludo was één van de mannen met wat wij renners ‘een grote motor’ noemen. Hij kon hard blijven doorgeven. Maar bovenal zal ik hem altijd blijven herinneren als de man met het sappige Kempische accent en vooral met die heel brede glimlach. Ludo was een waar volksmens en werd overal aangeklampt, als hij op één of ander evenement kwam. Ik denk ook dat Ludo als een heel gelukkig mens door het leven ging. Dit droeve nieuws komt hard aan.’

WILRIED PEETERS

Wilfried Peeters was een generatiegenoot van Ludo Dierckxsens. Toen deze eerstgenoemde in de aanval was in Parijs-Roubaix van 2001 werd hij echter gecounterd door zijn streekgenoot en trainingsmakker Ludo Dierckxsens. Peeters: ‘Daags nadien zijn we samen al gaan trainen. Er is niets blijven hangen. Wij reden nu eenmaal voor verschillende ploegen. Trouwens, op Ludo kon je niet boos zijn. Ik heb er heel mijn carrière met en tegen gereden. Ludo was pas laat als beroepsrenner in het peloton gekomen nadat we bij de jeugd samen bij Balen hadden gereden. Toen ik het nieuws van zijn dood vernam, was ik met verstomming geslagen, want hij fietste nog meermaals en leek topfit.’

INTERVIEW

Twee jaar geleden had ik een interview met Ludo Dierckxsens na de slotetappe in de Renewi-tour in Geraardsbergen. Dat ging als volgt:

Een Antwerpenaar die al jaren actief is in de wedstrijden van Golazo is Ludo Dierckxsens. Hij  werd geboren in Geel, groeide op in Veerle-Laakdal en woont nu in Westerlo.

‘Ik rij met de koersdirectie in de wagen die zich net voor de renners bevindt. Met het sportieve mengt de koersdirecteur, Jan Nys, zich niet maar uiteraard wel met het organisatorische. Wij grijpen in wanneer het eventueel nodig is. Als wij niks moeten doen, dan betekent dit dat de koers heel goed verloopt.’

‘Tijdens de voorbije drie dagen hebben we nog niet moeten tussenkomen en dat is het beste. Er kunnen zich bepaalde situaties voordoen en die moeten dan op dat moment opgelost worden. Ik rij al een vijftiental jaren met de wagen in de koers. Als ex-renner weet je hoe je moet rijden en waar wat kan en wat niet.’

‘De veiligheid van de renners is prioritair. Zij staan op de  eerste plaats en de rest komt daarna. De taak van de organisatie en de begeleiding is om ervoor te zorgen  dat de renners veilig over de meet komen. Ik ben er indertijd ingerold via Rob Discart, de toenmalige koersdirecteur, die wegens fysieke ongemakken ten gevolge van een ziekte, uit de koers is verdwenen.’

‘Hij heeft mij indertijd gecontacteerd om met hem te rijden in de toenmalige Eneco Tour. Sindsdien ben ik altijd aanwezig geweest. Ik doe dit voor alle koersen van Golazo, zoals de Belgium Baloise Tour, de Elfstedenronde,… Wij doen ook om de twee jaar het BK.  Voor de rest fiets ikzelf nog veel. Ik rij gemiddeld tussen de acht- à tienduizend kilometer per jaar.’

‘NATUURLIJK HAD IK LIEVER NU GEKOERST MAAR HET IS NU EEN KEER NIET ZO’

‘Verder ben ik verantwoordelijk voor het Codagex Experience Centre. Wij zijn een groothandel in fietsen en fietsonderdelen en alles wat met de fiets te maken heeft. De onderdelen van de fietsen van de huidige World Tour-renners doen wij ook. Wij verdelen die in de Benelux. Het bedrijf is gevestigd in Dessel.’

‘Het wielrennen is enorm geevolueerd wanneer je het vergelijkt met mijn tijd. De begeleiding is pakken beter geworden. Het materiaal ook. Dus is het logisch dat de huidige renners beter voor de dag komen. Kijk maar eens tegen welke snelheid gisteren de tijdrit werd gewonnen. Dat was tegen 54 kilometer per uur.’

‘Vandaag waren ze weer sneller dan het vlugste tijdschema, met andere woorden: de evolutie staat niet stil. Ook de begeleiding is beter, net als de voeding, de structuur van de ploegen,… Zo gaat het nu éénmaal.’

‘Er is een tijd van komen en van gaan en ik heb in mijn tijd gekoerst, de jongens van nu vormen een heel andere generatie. Dat kan je niet veranderen. Ik had natuurlijk ook nu liever gereden maar het is nu één keer niet zo. De trainingsstructuur is anders dan in onze tijd. Ook op dat niveau zijn er heel veel veranderingen.’

‘Nu heb je weinig wedstrijden nodig om echt in vorm te geraken. Men piekt naar bepaalde momenten terwijl wij meer koersdagen hadden dan de huidige renners. Ik denk niet dat er teveel koersen op de kalender staan. Naar mijn mening is de kalender prima uitgebalanceerd. Dat is goed voor het wielrennen.’

‘Het enige wat ik jammer vind is het jeugdwielrennen. Dat wordt verwaarloosd. Er zouden wat meer koersen voor de jonge generatie moeten komen. Maar dat kost geld en voor de organisatoren is het niet makkelijk. Maar wil men het wielrennen verder uitbouwen dan is het belangrijk dat jonge wielrenners aan de start kunnen komen en dat ze kunnen kiezen tussen verschillende wedstrijden.’

‘Jij zegt mij dat jeugdkoersen organiseren te duur is maar wat kan ik daarop antwoorden? Stel die vraag eens aan Tom Van Damme, de voorzitter van de Belgische wielerbond. Dat het organisatoren van vrouwenkoersen duurder is geworden vind ik wel normaal. Vrouwen zijn gelijk aan mannen in het wielrennen. En waar er een verschil is, is men dat aan het wegwerken.’

’Dit World Tour-event kost enorm veel geld. Daarvoor moet je sponsors hebben en soms is dat niet makkelijk.’ (EM)

 

Views: 92