Lien Hillewaert (Braxgata Boom) bereidt de Spelen voor in haar tuin, op de Wilrijkse Pleinen

ANTWERPEN – Nog tot en met donderdag bereiden de Red Panthers de Olympische Spelen voor in hun vertrouwde accommodatie, de Wilrijkse Pleinen op het Kiel. Eén van de vaste waarden in de verdediging is Lien Hillewaert. Een hele leven lang speelt zij al bij Braxgata in Boom maar ze bereidt de Spelen voor in haar achtertuin. Ze woont immers op wandelafstand van het trainingscomplex.

Hillewaert: ‘We zijn er meer dan klaar voor. Iedereen is heel hongerig om te vertrekken. Het is een lange weg geweest. Vanaf het moment dat we gekwalificeerd waren, weet je dat je toeleeft naar eind juli. Vervolgens is de selectie gebeurd en dan is het nog anderhalve maand tot de Spelen. Je voelt nu wel dat iedereen aan het aftellen is. Het wordt tijd dat we op de trein stappen en naar Parijs gaan. Onze oefenwedstrijd van afgelopen vrijdag in Kortrijk (7-0 winst tegen Zuid-Afrika) was in het algemeen wel goed voor ons vertrouwen. Wanneer je zeven goals scoort begin je met een positieve gedachte aan het tornooi. Vorige week dinsdag hebben we tegen hen hier ook een oefenmatch gespeeld maar zonder publiek. Toen hebben we met 2-0 gewonnen. Dat is helemaal anders dan 7-0 maar het feit dat er in Kortrijk supporters waren en dat dit onze uitzwaaimatch was, gaf ons extra kriebels en motivatie om even te tonen dat we er zijn en naar Parijs gaan om er iets te halen. Het was megaleuk en fijn om daar onze laatste wedstrijd te spelen voor ons vertrek.’

‘Daarnet (vanochtend om 11.15 uur) hadden we nog een heel intensieve training, de laatste voor we vertrekken. Morgen hebben we nog een fitnesssessie en donderdag een lichtere training. In Parijs spelen we nog één match van drie keer vijftien minuten tegen Argentinië. Ik zit nu zeven jaar bij de Panthers. Sinds 2017 heb ik elk tornooi gespeeld met uitzondering van het EK vorig jaar in Mönchengladbach. Ik ben blij dat ik terug in de squad ben en dit tornooi mag meemaken. In juni, tijdens de Pro League hier op de Wilrijkse Pleinen, heb ik een redelijk hard shot op mijn duim gekregen. De selectie was toen nog niet gebeurd. Het eerste wat dan door je hoofd gaat is ‘wat als het gebroken is? Dan is het misschien wel einde verhaal. Maar er bleek niks ernstig ‘aan de hand’. Ik heb heel veel geluk gehad. Ik heb blijkbaar een sterke duim. Alles is in orde gekomen.’

‘Ik ben er nog nooit bij geweest op de Spelen, wel op twee WK’s en drie EK’s. Het gevoel om naar Parijs te gaan is erg extreem. Het is al twaalf jaar geleden dat de meisjes zich konden plaatsen. Het is redelijk uniek in de geschiedenis dat we nog eens gaan. En we gaan ook echt met het doel om te presteren. Ik hoor van meiden die erbij waren in 2012 dat ze daar meer waren als toerist. Ze waren erbij. Ze zijn er geweest. De mentaliteit, de ambitie en de ingesteldheid is nu wel anders. Op de wereldranking staan wij als nummer vier. Het is niet onmogelijk dat we met een medaille naar huis gaan. We hebben nog nooit op een groot event een top drie behaald. We gaan eerst proberen om uit de poule te geraken en dan bekijken we wedstrijd per wedstrijd. We willen elke match winnen en we dromen sowieso van een medaille. Dat is toch mooi.’

‘IK ZIE EEN TRAINING MEER ALS EEN UITGANGSKLEP DAN ALS EEN WERKOPDRACHT’

‘In de groepswedstrijden treffen we Nederland en Duitsland vlak na elkaar. Dat zijn ook onze laatste poulematchen. Dat gaat een zwaar weekend worden. We hebben hier in de Pro League tegen China gespeeld. Zij zijn echt niet te onderschatten. Japan en Frankrijk hebben we al een tijdje niet meer ontmoet. Dat wordt aftasten. Elke match moet gespeeld worden en het is niet evident om die wedstrijden allemaal te winnen. De top vier in elke poule gaat een ronde verder maar het is wel de bedoeling om ons zo hoog mogelijk te ranken. Wanneer we tegen Nederland en Duitsland goed spelen wordt het vertrouwen nog wat groter. Ik kijk er erg naar uit. Het voordeel is dat we die toppers direct daarna niet meer kunnen tegen komen. Eigenlijk is het dus geen nadeel dat ze in onze groep zitten. Maar in de andere groep zitten dan weer Argentinië en Australië. Vanaf de kwartfinales is het nooit makkelijk.’

‘Ik heb altijd gezegd dat ik ging kijken wat aantreden op de Spelen met me doet. Ik en vele andere meisjes kijken hier al jaren naar uit. We leven echt naar dat moment toe. Maar tegelijkertijd vraag ik me wel af of ik nadien nog wel hongerig genoeg zal zijn om verder te gaan of niet. Het is moeilijk om dat nu al te zeggen maar ik denk niet dat ik ga stoppen. Ik ben halftijds beginnen werken sinds juni bij Yoboo in de Quellinstraat. Wij bieden een gezondheidsplatform aan aan apothekers zodat ze mensen hun levensstijl kunnen begeleiden. Mijn vorige kiné heeft die firma opgestart. Het doet wel deugd om naast het professionele hockey iets anders te hebben zodat je je zinnen even kan verzetten. Wanneer ik op een training kom zie ik dat meer als een uitgangsklep dan als een werkopdracht. Dat heeft me opnieuw plezier gegeven in het hockey. Na mijn niet-selectie voor het EK had ik het even moeilijk.’

‘Ik blijf in ieder geval bij Braxgata. Ik ben er van mijn achtste en ben nu 26. Braxgata speelt nu ook in de Euro Hockey League voor de eerste keer in de geschiedenis. Dat maakt het extra leuk. En bovendien gaan we proberen om die titel van Gantoise eens af te pakken. Dat zou ook mooi zijn. Ik speel elf jaar in het eerste elftal van Braxgata. We hebben op die tijd slechts éénmaal de playoffs niet gehaald en we zijn twee keer kampioen geworden. De club blijft maar groeien. De infrastructuur wordt er almaar beter op. We hebben een nieuwe tribune gekregen. Het is een club met heel veel ambitie. Ik ben blij dat ik daar terecht ben gekomen.’

In de nababbel overschouwen we even de – naar Belgische normen – toch wel indrukwekkende installatie op de Wilrijkse Pleinen. ‘We zitten eigenlijk in mijn tuin. Ik woon hier om de hoek. Ik kom te voet of met de fiets. Ik woon ideaal: vlak bij de stad en vlak bij ons trainingscomplex. Van files heb ik geen last.’

Edwin MARIËN

Foto’s EM & Eric ‘t Kindt

Views: 110