Karin Donckers: ‘Ik werd een week lang geleefd maar zondag is er gewoon weer wedstrijd’

MIDDELKERKE – Het eventingteam werd vanmiddag gehuldigd op het Olympic Festival in Middelkerke. Het is meteen het einde van een dolle week voor het drietal. ‘Vraag je me niet of ik erbij zal zijn op de Spelen van Los Angeles?’, vroeg Karin Donckers uit Minderhout me aan het eind van het gesprek. Maar ik wou de allerenigste journalist zijn die die overbodige vraag niet stelde.

Donckers: ‘Vandaag is het afkickdag. We zijn net voor de middag per trein in Brussel aangekomen. Vervolgens ben ik naar huis gegaan en nadien hebben we er meer dan twee uur over gedaan om hier in Middelkerke te geraken. Morgen ga ik back to reality en back to work. Het was wel een fantastische week. We zijn naar Parijs vertrokken in de hoop om een top acht plaats te behalen. We hadden stiekem wel gehoopt om vijfde of zesde te worden. Maar als je dan op de vierde plek staat en uitzicht hebt op een bronzen medaille, dan wordt het wel even spannend. Toen we hoorden dat Japan een plaats werd terug gezet dan begonnen we erin te geloven. Wij hebben drie heel goede springpaarden. Lara haar paard, Tine haar paard en mijn paard hebben dit jaar nooit een balk in de jumping genomen. Dan heb je vrij hoge verwachtingen. Lara en ik hebben in de individuele ronde foutloos gesprongen. Had het juist andersom geweest, dan hadden we brons gehad.’

Persoonlijk hadden we de indruk dat de twee teamgenoten van Karin het in de dressuur hadden laten afweten. ‘Dat is voor iedereen zo. Wanneer Tine een mindere proef heeft eindigt ze meestal op 6.37. Ze had tegenslag dat ze achter een Franse combinatie moest komen. Die Fransen werden gek op de tribunes. Iedereen was met de voeten aan het stampen en haar merrie wist echt niet wat er gebeurde met al dat lawaai. Als je dan aan je proef moet beginnen, weet je op voorhand al dat het heel moeilijk wordt. Indien je net na een pauze moet rijden, wanneer het nog stil is, dan heb je een voordeel. Dan komt er niemand uit de ring en dan is er geen ambiance. Dat is voor de paarden een totaal andere mindset dan wanneer je na de favoriete thuisrijder moet. Daar had ze geen geluk mee en daar hangt het uiteindelijk toch vanaf.’

‘Ik had een secondje of drie-vier sneller in de crosscountry kunnen rijden. De balk wilde niet mee. Lara had een balk. Tine had een balk. We hadden niet veel nodig om tot een gunstiger resultaat te komen. Ik moest als eerste ruiter aan de bak in de crosscountry en dan weet je nooit wat het zal worden. Wanneer ik opstapte had ik nog niks van de cross kunnen zien. Je hebt dan niet zoveel info, enkel de coach die wat suggesties kan geven. En dat we snel moeten rijden weten we sowieso. Je kent de omloop echter niet en je weet niet hoe de hindernissen rijden. Soms neem je wat minder risico, ook al omdat je als eerste ruiter van je ploeg van start gaat. Daar hebben ook de Amerikanen zich aan laten vangen. Zij hebben de minst ervaren combinatie laten van start gaan en die ging al direct in de fout. Dan creëer je al onmiddellijk een negatieve sfeer. De coach bekijkt zoiets ook tactisch en zet gewoonlijk een betrouwbare combinatie als eerste in, zodat die prestatie een boost kan geven voor de twee anderen. We zijn er met zijn drieën van overtuigd dat we hier en daar een steekje hebben laten vallen. Hier en daar kon het wat beter. En dan hadden we makkelijk met brons naar huis kunnen komen. Maar dat is topsport.’

‘Je vraagt je af of eventing een ploegsport is maar dat is het wel degelijk. Eventing is niet echt een sport die je alleen kan doen. We werken thuis ook altijd met een team. Ook wanneer we op wedstrijd zijn. Dan gebeurt er iets met Lara, dan met het paard van mij, een andere keer is er iets bij Tine. We leven met elkaar mee. Op die manier help je mekaar bij een tegenslag en trek je je aan elkaar op. Het is superleuk dat het met ons, drie meisjes , zo goed klikt.’

‘Vorige week vertelde ik je al dat ik Barcelona de mooiste Spelen vond. Deze komen dicht in de buurt. Daar was het anders omdat het de eerste keer was en je niet wist wat je te wachten stond. Nu wist ik het wel al vond ik het wel de mooiste Spelen qua entourage, organisatie, Versailles, het publiek,… Van uitrusten zal er niet veel in huis komen. Ik en Lara hebben dit weekend al terug een wedstrijd in Nokere voor het kampioenschap van de jonge paarden. Misschien zit er wel een paard tussen waarmee ik kan springen in Los Angeles?’

Edwin MARIËN

Views: 168