Heist-op-den-Berg is het mekka van Obstacle Course Running en Siebe Raeymaekers is de bezieler

HEIST-OP-DEN-BERG – Gisteravond werden in een goedgevuld cultureel centrum Zwaneberg in Heist-op-den-Berg de sportlaureaten van de gemeente gehuldigd. 56 individuele sporters en 21 teams kregen een aandenken. Eén man (en zijn dochtertje), Siebe Raeymaekers (40), viel daarbij in het oog. Hij doet aan Obstacle Course Running en wat blijkt? Heist-op-den-Berg is één van de weinige plaatsen in dit land waar een club gevestigd is.

Raeymaekers: ‘Ik doe samen met mijn dochter Josien (8) aan Obstacle Run. Ik heb trouwens nog een andere dochter, Loes. We zijn er toevallig ingerold door eerst recreatief mee te doen met een Spartacus Run. Ik vond het meteen leuk. Dat was in Durbuy. Het gebeurde op aanraden van een vriendin. Ik kwam te weten dat er ook wedstrijden werden georganiseerd.’

‘Ik ben dan verder beginnen werken en beginnen trainen om op die manier in het wedstrijdelement te rollen. In Heist-op-den-Berg heb ik De Sportstal opgericht. Dat is een club waarin we les geven in Obstacle Run. Wij zijn een Obstacle Run-trainingscentrum zowel voor kinderen als voor volwassenen. We hebben een 70-tal kinderen die wekelijks bij ons komen trainen, naast enkele volwassenen.’

‘In België hebben we ondertussen zes clubs. Elke club organiseert een kleine wedstrijd waarbij de atleten zich kunnen kwalificeren voor EK’s en WK’s. Voor het WK voor volwassenen zijn we met twee Belgische deelnemers. Het EK vindt in het laatste weekend van juni plaats in Portugal en het WK in september in Zweden. Dit keer is het haalbaar. Vorig jaar was het in Costa Rica. Praktisch en financieel was dat net iets te ver van huis.’

‘Er komt geen geld van buitenaf binnen. Ook de wedstrijden vinden alleen maar plaats om de kinderen en volwassenen de kans te geven om competitief te zijn. Het is niet dat wij als club daar grote inkomsten van hebben. We proberen vooral te zorgen dat de sport kan groeien en dat kan alleen maar door ze te beoefenen. Kinderen lopen in leeftijdscategorieën. Je hebt bijvoorbeeld een categorie van zeven- en achtjarigen.’

‘Daar maakte Josien deel van uit. Nu wordt ze negen en komt ze in de leeftijdscategorie negen tot tien jaar. En zo gaat dat verder. Tot en met negentien jaar hoor je bij de jeugd. Voor de kampioenschappen zijn er drie type wedstrijden. Je hebt de short course. Dat is de korte wedstrijd, die wij als clubs organiseren. Die is ongeveer drie kilometer lang met gemiddeld 30 proeven.’

‘Die wedstrijden zijn heel compact. Omdat ze zo kort zijn zijn ze vaak intensiever dan een langere wedstrijd van vijftien kilometer. Verder zijn er ook teamwedstrijden. Voor kinderen heb je slingerobstakels, sleepdingen en klim- en klauterproeven. Volwassenen moeten bijvoorbeeld ook een zandzak dragen of een zwaar gewicht. Je hebt heel veel componenten die de atleet doen afzien. De laatste jaren is het lopen zeer belangrijk geworden.’

‘Er wordt echt enorm hard gelopen in onze sport. Daarom trainen we daar ook heel veel voor. Maar uiteraard ook op de obstakels zelf. Verder doen we krachttraining zodat je een zo compleet mogelijke atleet wordt. Onze sport is heel divers. Ik heb vroeger gevoetbald. Toen de kinderen er waren ben ik beginnen lopen. Dat was makkelijker dan dat je je altijd moet verplaatsen voor voetbaltrainingen of -wedstrijden.’

‘ER ZIJN NOG ALTIJD MENSEN DIE WILLEN INSCHRIJVEN MAAR ER IS JAMMER GENOEG GEEN PLAATS MEER’

‘Een vriend van mij had een marathon gelopen en ik dacht: ‘Als hij dat kan, kan ik het ook’ en vervolgens nam ik deel aan die Spartacus Run. De aflossing van de obstakels bij de Obstacle Run maakt het lopen leuker. Nu combineer ik dat met looptrainingen en met de trainingen die ik in de sporthal geef aan de kinderen en met de volwassenen. Toen ik de Sportstal oprichtte nam ik contact met iemand van de gemeente.’

‘Hij vroeg of ik een workshop kon geven. Veel van de kinderen die zich toen hebben  ingeschreven komen nu nog. Toen we tien kinderen hadden, konden we met een lessenreeks beginnen. Door mond-aan-mond-reclame is een tweede lessenreeks ontstaan en ondertussen hebben we zeven lesgroepen: twee op dinsdag, twee op donderdag en drie op zaterdag.’

‘Josien zit samen met kinderen van dertien-veertien jaar. Er is een verschil in het lopen maar het maakt niet uit – de krachtproeven uitgezonderd – of proeven door een achtjarige of een twaalfjarige worden gedaan. Soms zijn de achtjarigen zelfs beter in de slingerproeven omdat een jong kind zijn lichaamsgewicht beter kan dragen. Wanneer een volwassene de eerste maal komt trainen heeft hij het veel moeilijker dan wanneer een kind voor de eerste keer komt.’

‘Het is niet altijd een nadeel om als jonger kind in een oudere groep te zitten. Het kan zijn dat we in de toekomst wel meer gaan opsplitsen maar voorlopig vormt iedereen vanaf het derde leerjaar tot het tweede middelbaar één groep. We hebben ook wel een jongere groep met kinderen die net zijn ingestapt. Obstacle Run voor volwassenen komt hier in Heist-op-den-Berg moeilijker van de grond.’

‘We zijn met vijf volwassenen die deelnemen aan wedstrijden. Voor het overige hebben we een aantal mensen die naar de Sportstal komen omdat ze het fijn vinden om te doen. Zij willen echter niet deelnemen aan competities. Het komt er voor hen op aan om fit te blijven. We geven hen gedurende een halfuur een workout om spierkracht te ontwikkelen, gevolgd door een halfuur obstakels en slingers oefenen.’

Op dat moment doe ik met hen mee maar met een andere insteek. Ik ben er wel heel wat uurtjes mee bezig. Maandag wordt er een uur-anderhalf uur gelopen, dinsdag heb je een uur krachttraining, woensdag wordt er opnieuw anderhalfuur gelopen, op donderdag geef ik twee uur les waarna ik nog een uur zelf train, op vrijdag wordt er twee uur gelopen, zaterdag geef ik vier uur les waarbij ik zelf een uur meetrain en zondag is een rustdag.’

‘ER IS EEN AANZET GEGEVEN OM ONZE SPORT OLYMPISCH TE MAKEN’

‘Ik doe dit uiteraard omdat ik het graag doe. Ik ben begonnen met één groepje op zaterdag en één op donderdag. We blijven groeien. Er zijn nog altijd mensen die willen inschrijven maar we hebben echt geen plaats meer. Enerzijds is dat fijn, anderzijds is dat jammer. Er is immers geen tijd meer om meer te doen. Als hoofdberoep ben ik leraar lichamelijke opvoeding in Villa Zonnebloem in Mechelen, een freinetschool met twee vestigingen.’

‘De Sportstal is gevestigd in de Langstraat, een zijstraat van de Liersesteenweg. Er zijn heel veel mensen uit Heist-op-den-Berg die daar dagelijks voorbij rijden. Er hangt niet meteen een gigantische spandoek. In het begin hebben we wat reclame gemaakt maar vervolgens is ons project zo beginnen boomen dat we dat niet meer nodig hebben.’

‘Het is leuk om met kinderen bezig te zijn. Je ziet hen groeien. Ik ben er nu drie jaar mee bezig. Er zijn kinderen die bij mij begonnen zijn toen ze in het vierde leerjaar zaten en die nu naar het middelbaar gaan.’

‘Jij zegt dat je onze sport kent via de Spartacus Run in Boom. Dat is de recreatieve variant ervan. Je hebt ook nog een grote organisatie in Gent en binnenkort ook in Hofstade. Daar komt tevens een wedstrijdgedeelte. Belgische atleten gaan er zich kunnen kwalificeren voor EK en WK. Het zijn ook World Series, waardoor er ook buitenlanders aan de start zullen staan. Het is een enige gelegenheid voor mensen om kennis te maken met onze sport.’

‘Het doel is om uiteindelijk een Olympische sport te worden. Er is een aanzet gegeven. Daarom is er de laatste jaren ook de 100 meter bij gekomen. Dat is een vast parcours met vaste obstakels. Dat is uitgemeten dus overal moeten de hindernissen op een vaste afstand staan. Men wil dit koppelen aan de Moderne Vijfkamp, die wel Olympisch is.’

‘Op onze kampioenschappen moeten we nu altijd schieten als obstakel. De deelnemers aan de 100 meter zijn niet de echte Obstacle Course Running-atleten. De drie kilometer zou een interessanter format zijn voor de Olympische Spelen. Maar laat ons eerst maar groeien op nationaal niveau. Onze wedstrijden worden professioneler dus op dat gebied zit het wel snor. ’

Edwin MARIËN

Foto’s EM & De Sportstal

 

 

Views: 568