Bronzen Spike Paulien Couckuyt (Aartselaar) mikt op EK in Apeldoorn en WK in Tokyo

MECHELEN – In Congres- en Erfgoedcentrum Lamot in Mechelen werden de beste atleten van het afgelopen jaar gehuldigd. De namen van de hoofdlaureaten waren niet meteen een verrassing. Nafi Thiam won voor de tiende keer bij de vrouwen en Bashir Abdi voor de vijfde maal bij de mannen. Beiden waren afwezig. Thiam verblijft al bijna een maand in Zuid-Afrika en Abdi meldde zich vanmorgen ziek.

De Gouden Spike voor mannen bestaat al sinds 1954, die voor vrouwen sinds 1974. Abdrahman Labsir (Voor Mechelen), schepen voor sport: ‘Normaal is dit de laatste maal dat wij gaststad zijn maar binnenkort gaan we opnieuw rond de tafel zitten en ik hoop dat we deze topatleten volgend jaar opnieuw hier mogen begroeten.’ Alle gasten kwamen overigens met de boot in het centrum aan.

Paulien Couckuyt ontving de Bronzen Spike. Een verdiende beloning voor de atlete uit Aartselaar die op de Spelen elfde werd op de 400 meter horden na een lange strijd tegen een zware kruisbandblessure en tegen de chrono. Daar hoeft ze in 2025 niet aan te denken want door haar prestatie en haar tijd in Parijs heeft ze al een ticket voor Tokyo op zak.

‘In 2023 had ik mijn revalidatiejaar. Mijn enige doel was de Spelen halen en zo hard mogelijk werken. Begin dit jaar was het gewoon nog zaak om gekwalificeerd te geraken. Fysiek was ik in orde maar die kwalificatie was het moeilijkste. Ik heb tot op het einde zitten vechten en ben superblij dat ik er geraakt ben. Het feit dat ik daar dan ook nog heb kunnen pieken was bijzonder goed. Ik kijk tevreden terug op het jaar. In april heb ik een 400 meter horden in Kenya kunnen lopen. Omdat ik heel vroeg was begonnen had ik een startticket voor andere wedstrijden en zo kon ik veel punten pakken want ik probeerde mij via de ranking te selecteren. Ik heb heel veel wedstrijden meegedaan om er te geraken. Mijn prestatie op de Spelen was de kers op de taart.’

‘Ik heb in Parijs kunnen genieten met familie en vrienden, die mij de voorbije jaren altijd gesteund hebben. Indien ik het niet gehaald had was ik er echt niet goed van geweest omdat ik twee jaar keihard heb moeten vechten. Ik ben blij dat ik uiteindelijk het juiste lotje heb getrokken en dat ik er stond. Doordat ik reserve was voor de 4×400 heb ik langer in de Franse hoofdstad kunnen blijven. Uiteindelijk ben ik tien dagen in het Olympisch dorp geweest. Het was een geweldige belevenis omdat de Spelen zo dichtbij waren. Het was ook een heel leuk dorp. De Spelen van Tokyo werden georganiseerd tijdens COVID dus daar waren niet veel kraampjes en ook geen plaatsen waar de atleten konden samen komen. Nu in Parijs was het heel gezellig. Echt op zijn Frans. We lagen aan een aftakking van de Seine in een heel leuk dorp. Iedereen keek er hard naar uit en iedereen genoot van de Spelen. Alles was ook bijzonder goed geregeld voor de supporters die kwamen kijken. Parijs heeft het heel goed aangepakt als organisator van de Spelen.’

‘Ik hoop de goede lijn te kunnen doortrekken. Ik heb mijn vechtlust nog eens kunnen laten zien en ik hoop gezond toe te kunnen werken naar Tokyo en daar mezelf weer te kunnen overtreffen en echt te jagen op de WK-finale. Het is de eerste maal dat ik niet zal moeten vechten om op een kampioenschap aanwezig te zijn. Vermits ik me niet meer moet kwalificeren ga ik kunnen kiezen wanneer ik aan wedstrijden ga deelnemen. Voor Parijs heb ik zowat elk weekend moeten lopen. Het wordt echter een zeer lang seizoen. Pas in september gaan we moeten pieken. Daardoor zijn er meer mogelijkheden om er rustig naartoe te werken. Ik ga me dus zeker niet helemaal kapot lopen. En de vliegtickets voor mijn vrienden en familieleden heb ik ook al kunnen regelen.’

‘Op dit moment ben ik volop aan het trainen richting indoorseizoen. We willen met de 4×400 naar het EK in Apeldoorn begin maart. Daarvoor moeten we met zijn vieren heel goede tijden lopen. Dat is momenteel ons doel. Het is trouwens leuk om een tussendoel te hebben om dan naar Tokyo te kunnen toewerken voor de 400 meter horden.’

Pauline won in 2019 al de Spike voor belofte van het jaar. ‘Dat ik nu de Bronzen Spike behaal is keileuk. Toen stond ik aan het begin van mijn carrière. Ik had heel hoge verwachtingen maar dan kwam die kruisbandblessure. Toen vroeg ik me af of ik ooit nog wel mijn niveau zou halen. Wanneer je moet geopereerd worden weet je toch niet helemaal zeker wat er nadien gaat gebeuren. Mijn been is trouwens nog altijd niet volledig in orde.’

Er kwam nog een provinciegenoot op het podium: Christian Iguacel uit Wilrijk, aangesloten bij Lyra Lierse, als lid van het 4×400 meterteam, die ploeg van het jaar werd. De beloften van het jaar waren Merel Maes en Elie Bacari. De trofee voor G-sporter van 2024 ging naar Maxime Carabin.

Edwin MARIËN

Views: 108