Alexander Kristoff de snelste in Heist, Mauro Verwilt (Lier) net als vorig jaar de ijverigste

HEIST-OP-DEN-BERG – Wie voor aanvang van de Heistse Pijl zijn geld had ingezet op Alexander Kristoff zal niet meteen als een rijk man naar huis zijn gegaan. De Noor won in de maand mei achtereenvolgens de Elfstedenronde in Brugge, de Antwerp Port Epic en een rit in de ronde van zijn vaderland. Ook nu was hij de allersnelste. Morgen rijdt hij de Brussels Cycling Classic. Dat belooft.

Om het wedstrijdverslag van de Heistse Pijl neer te schrijven had je echt niet veel inkt nodig. Na een twintigtal kilometer ontstond een kopgroep met Mauro Verwilt uit Lier. In zijn gezelschap vier Nederlanders: Daan van Sintmaartensdijk, Axel van der Tuuk, Maxime Duba en Jente Klaver. Zij reden een maximale voorsprong van vier minuten bij elkaar. Heel even leken de uit de grote groep ontsnapte Tosh Van der Sande en zijn vluchtgenoot, Jan-Willem van Schip, zich bij de vijf te zullen voegen maar die schakelden een versnelling hoger.

Pas op zeven kilometer voor het einde werd de laatste vroege vluchter, Van der Tuuk, ingerekend door het peloton. Het draaide dus uit op een massaspurt, met gemak gewonnen door Kristoff voor Van Uden en Capiot. Mauro Verwilt won waar hij voor gekomen was: de prijs Michael Goolaerts. Die gaat naar de renner die het meeste punten sprokkelt tijdens een aantal doortochten op de Heistse Berg. Hij wordt beloond met een schilderij. Mauro won die prijs vorig jaar al en had er ook dit keer zijn zinnen op gezet. Met succes.

Verwilt: ‘Dit is wel een beetje mijn wedstrijd. Ik woon in Lier dus is het bijna een ‘thuiskoers.’ Ik reed bijvoorbeeld voorbij de woonplaats van mijn oma. Langs de kant van de weg stonden zelfs mensen voor mij te supporteren die ik helemaal niet ken. Dat voelt wel raar aan. Ik had op voorhand gezegd dat ik zou proberen om opnieuw de trofee binnen te halen. Op die manier had ik een doel en startte ik met de bedoeling om in een vroege ontsnapping te geraken. Vervolgens kwam het erop aan om zoveel mogelijk punten te pakken. Ik had wel wat stress want wanneer je niet in de juiste ontsnapping zit, dan mag je je plannetje opbergen. Ik heb het rustig aangepakt. Je kan er alles aan doen om in zo’n vlucht te zitten maar mislukt het, dan ben je kapot. Er waren al wat pogingen geweest maar die renners werden onmiddellijk ingerekend. Ik heb dus het juiste moment afgewacht om te springen.’

‘Er waren twee renners vandoor gegaan. Ik heb me bij hen gevoegd en vervolgens hebben twee anderen zich nog aangesloten. Ik zat men vier Hollanders in de vlucht. We konden elkaar dus goed verstaan. We hebben afgesproken om het wat rustig aan te doen zodat het peloton ook trager zou gaan rijden. De eerste sprints gingen vrij makkelijk alhoewel ik wel denk dat de anderen wisten waar ik mijn zinnen op had gezet. Ik wist dat ik als eerste of tweede de bocht moest ingaan. Misschien hebben ze het me wel gegund. De sterkste uit onze groep was Van der Tuuk. Die reed een halve ronde langer voorin dan wij. Op drie ronden voor het einde versnelden we nog. Dat was ook de bedoeling al weet je wel dat je wordt ingelopen.’

‘Mijn seizoen verliep tot nu toe met ups-and-downs. Dit jaar wenste ik door te breken maar dan moet je echt goed presteren, ook qua uitslagen, en dat is nog supergoed gelukt. Ik voel me wel OK maar het is moeilijk soms. Je moet je kansen pakken maar daarvoor dien je ook kansen te krijgen. Het seizoen is pas halfweg en er komen nu een aantal belangrijke weken aan. Volgende week rijd ik Dwars door Hageland en nadien volgt de Belgium Baloise Tour. Ik ben vorige week gevallen en nadien voelde ik me echt niet zo goed. Vandaag ging het gelukkig wat beter. De val had wel invloed op mijn lichaam maar de schaafwonden vallen op zich mee. Dat is goed voor volgende week. Morgen doe ik wat duurtraining. Nadien werk ik twee dagen en dan focussen we ons op zaterdag.’

‘Vorig jaar was ik niet slecht in Hageland. Ik mocht jammer genoeg de laatste ronde niet meer afleggen niettegenstaande ik voor de top 30 ging, wat ik voor een eerste keer niet slecht vond. Die gravelkoersen zie ik wel zitten. Ik heb trouwens het BK gereden. Dat viel net na Turkije. Daarom ging het ook wat moeilijk. Gravel en weg zijn totaal anders. Maar ik vind het supermooi om door de natuur te rijden. Port Epic vind ik ook wel leuk. Je geeft het beste van jezelf. Techniek is belangrijk, goed de bochtjes pakken… Wanneer het past in mijn programma wil ik ook in Polen gaan rijden. Ik ben er immers nog niet in geslaagd om me te kwalificeren voor het WK in Leuven en daar zou ik wel heel graag bij zijn. Ook Houffalize ga ik zeker rijden.’ In Heist-op-den-Berg eindigde hij uiteindelijk als 126^ste op 1’37”.

Edwin MARIËN

Foto’s Tibo LODEWIJCKX

Views: 53