Toppitcher Kenny Van den Branden loodste Borgerhout Squirrels naar titel

Misschien herinnert u zich het beeld nog, enkele weken geleden op deze website: de baseballspeler die zijn vriendin ten huwelijk vroeg tijdens de wedstrijd. https://sportindekijker.be/antwerpse-baseballer-onderbreekt-wedstrijd-voor-een-huwelijksaanzoek/

Die Kenny Van den Branden is al jaren een vaste waarde als pitcher voor ons Nationaal Team, de Red Hawks. Hij werd vorig jaar nog uitgeroepen tot beste pitcher van de internationaal hoogstaande Nederlandse baseballcompetitie als speler van Neptunes. Na zijn terugkeer in de Belgische competitie is Kenny starting pitcher bij Borgerhout Squirrels.

‘Als vijfjarige ben ik al beginnen baseballen bij Hoboken Pioneers. Ik word er nu 30. Zo kan je nagaan hoelang ik al met deze sport bezig ben. Toen de club negen jaar geleden uit elkaar viel ben ik naar Borgerhout Squirrels getrokken, waarmee ik vier seizoenen op rij de landstitel behaalde. Tussendoor heb ik ook nog in Nederland gespeeld: eerst in Utrecht, vervolgens bij de topploeg Neptunus uit Rotterdam. In 2015 wonnen wij de Champions Cup tegen Bologna en nu eindigden we met de Borgerhout Squirrels op de eerste plaats in de Fed Cup, waardoor we promoveerden naar de CEB-Cup. Winnen we dat tornooi, dan mogen we met de allergrootste jongens strijden. Spelen in Nederland was natuurlijk een droom voor mij maar mijn werk in de haven en mijn gezin (naast de eerder genoemde vriendin zijn er nog twee kindjes) plus het feit dat ik elke ochtend om kwart na vier uit mijn bed moet, zorgden ervoor dat dit niet meer te combineren viel. Bij Neptunus speelde ik bijvoorbeeld alleen maar op zondag, nooit op zaterdag terwijl er ook op donderdag competitiewedstrijden stonden gepland. Daar kwam op dinsdag nog een training bij en je begrijpt dat de combinatie ondoenbaar was geworden.’

Toch klaagt Kenny niet over de carrière die hij tot nu heeft gehad. ‘Natuurlijk is er een duidelijk niveauverschil tussen Nederland en België. Door mijn ervaring blijf ik altijd ijzig kalm en slaag ik erin om te kunnen blijven presteren. Ik zit al bij de nationale ploeg van mijn twaalfde. Vanaf de junioren ben ik doorgebroken. Baseball zat in mijn genen. Mijn vader speelde altijd bij General Motors en mijn moeder deed aan softball. Ook mijn grootvader was actief in deze sport. Ik heb het geluk gehad om met de U21 in de Verenigde Staten te kunnen spelen. In één van die tornooien haalden we zelfs de finale. De kans dat ik bij Borgerhout blijf is zeer reëel al praat ik met elke club die interesse toont. Wel wil ik zo kort mogelijk bij huis spelen, want het verkeer in Antwerpen is moordend. Vanaf vorig jaar ben ik ook gaan softballen met de ‘oude rakkers’ waarmee we tot in 2009 baseball speelden. We spelen nu opnieuw onder de naam Hoboken Pioneers en werden buiten verwachting nationaal kampioen. En tenslotte coach ik de jeugd.’

‘We hebben er een lange competitie van zeven maanden op zitten. Volgend jaar wordt – voor de nationale ploeg – de Super Six in september in Hoofddorp bij Amsterdam het hoofddoel. De zes beste ploegen van Europa (België, Tsjechië, Duitsland, Nederland, Spanje en Italië) nemen eraan deel. Met onze zesde plaats in Europa en onze plek bij de top 30 op wereldniveau doen we het niet slecht. Probleem is wel dat onze nationale ploeg een mix is van jonge spelers en ouderen, die in het buitenland uitkomen. Daar is ook één prof bij: Thomas Dewolf, die in Australië speelt als outfielder. Op dat vlak kan België uiteraard nog veel leren al weet ik dat de factor geld doorslaggevend is. Bij Neptunus moesten wij niets zelf betalen en hing onze outfit keurig klaar. In België is dat wel iets anders.’

Tekst: Edwin Mariën
Foto’s: VBSL

Hits: 1760