A1A3EdwinWielrennen

Sanne Cant behaalt mooie top tien-plaats, terwijl andere Antwerpse renners teleurstellen

LIEVIN – Twee Belgische medailles op de tweede wedstrijddag van het WK veldrijden in Liévin maar de Antwerpse renners vielen naast de prijzen. De beste prestatie was voor Sanne Cant, die binnen de top tien finishte bij de elite vrouwen. Bij de beloften mannen en de junioren meisjes stelden onze vertegenwoordigers teleur of kenden ze pech.

Het was geen WK-dag zonder incidenten in de Noord-Franse sportstad Liévin, tussen Lille en Lens. Het parcours was typisch Frans, te vergelijken met de omloop in Besançon met gravel en een gemalen ondergrond. De meisjes junioren kregen nog te maken met een hard bevroren ondergrond maar na de middag deed de zon haar werk en ging het dooien. Zelden zoveel volk gezien op een wedstrijddag voor de elite vrouwen maar toch één dik minpunt. De citernes met water die dienden om de fietsen schoon te spuiten geraakten vlug leeg waardoor men de fietsen zowaar moest reinigen met emmertjes water. Vooroorlogse taferelen dus.

De wedstrijd voor de elite vrouwen kondigde zich aan als de spannendste cross van het weekend en de verwachtingen werden ook ingelost. Zoals zo vaak werd de top vier ingenomen door Nederlandse rensters. Voorin werd het een spannend duel tussen Fem van Empel en Lucinda Brand. Van Empel had aan het eind achttien seconden voorsprong op Brand en 1’09” op Puck Pieterse. Sanne Cant uit Herentals werd negende op 2’53”, Julie Brouwers uit Olmen (Balen) zeventiende op 4’33”.

Cant: ‘Ik ben heel tevreden. Vorig weekend voelde ik me echt slecht. Maar vandaag viel alles in de plooi. Mijn benen waren goed en ik zat in het goede ritme. Ik wou mijn loopbaan op een mooie manier afsluiten. Dat ik dat doe met een plek bij de top tien vind ik buitengewoon mooi.’

‘Ik besef hoe Fem Van Empel zich nu voelt. Driemaal na elkaar wereldkampioen worden is iets heel speciaal. Op de duur wil je die trui niet meer afgeven. En ook de manier waarop mocht gezien worden. Wanneer je alleen voorop rijdt dan besef je al een halve ronde voor het einde: ‘die trui is voor mij’ maar wanneer je met een andere renster moet strijden voor die trui dan is dat gevoel toch helemaal anders.’

‘Ik vind het jammer dat ik de overstap van het veld naar de weg zo laat heb gemaakt. Maar het ging niet anders. In mijn team heeft men pas laat beslist om ook een wegploeg te vormen. Vanaf het kon heb ik dan ook de overstap gemaakt en dat heeft me geen windeieren gelegd. Ik heb de Tour en de Giro gereden en op die manier kweek je meer inhoud.’

‘Dat de plaatsen één, twee, drie en vier vandaag naar Nederland zouden gaan, was te verwachten. Zij domineren het veldrijden al een heel seizoen. Ik had misschien wel meer verwacht van Blanka Vas (die vijfde werd, EM). Wellicht heeft zij te veel wedstrijden gereden. In het moderne veldrijden moet je een rustperiode inbouwen, ook al gebeurt dat midden in het seizoen. Zij is gedurende heel de kerstperiode blijven rijden. Wanneer je telkens weer je lichaam 50 minuten lang tot het uiterste forceert, dan geraak je op de duur uitgeput.’

‘Ik raakte wat ingesloten bij de start, terwijl ik wel de benen had om een versnelling te plaatsen. Maar eens in het veld kon ik goed standhouden. Ik ben heel blij met dit resultaat. Ik heb mijn ding kunnen doen, ben gespaard gebleven van kwaaltjes.’

Voor Cant was het haar tweede cross in evenveel dagen. Gisteren nam ze met de Belgische ploeg immers deel aan de mixed relay. ‘Ik denk dat ik die race nodig had om vandaag deze benen te kunnen hebben. Vorig jaar, toen ik ook de aflossing reed, had ik hele goede benen op vrijdag en slechte op zaterdag. Nu was het gelukkig omgekeerd. Dat is het leven.’

Cant was in 2019 de laatste niet-Nederlandse die zich tot wereldkampioene kon kronen. In het Deense Bogense won ze toen voor het derde jaar op rij de titel. Met ook nog een keer zilver (in 2015) en twee keer brons (in 2012 en 2016) verzamelde ze in totaal zes (individuele) WK-medailles. ‘Het is inderdaad iets om fier op te zijn. ‘Ik ben best wel trots als ik mijn Wikipedia-pagina lees.’

Binnen enkele weken neemt de 34-jarige Cant definitief afscheid van het veldrijden met de Sluitingsprijs in Oostmalle. ‘Ik ga proberen deze conditie nog even vast te houden. Woensdag wacht alweer de cross in Maldegem dus we moeten snel weer aan de bak. Morgen neem ik misschien wat rust maar maandag ga ik terug de fiets op want het zal snel woensdag zijn.’

Julie Brouwers kwam dus als zeventiende over de streep. Ze had vooraf gehoopt op een plaats in de top vijftien, maar dat bleek net te hoog gegrepen op de loodzware omloop in Liévin.

‘Ik had vandaag niet de beste benen. Op dit parcours was dat al snel moordend. Tot half cross zat ik samen met Marion (Norbert Riberolle) en enkele Nederlandse dames in een strijd om de elfde plaats, maar dan moest ik de rol lossen, vallen er gaten en ben je de pineut.’

‘Het was overleven. Ik had geen topbenen en in zo’n cross als vandaag duurt een wedstrijd dan lang. Maar als eerstejaars word ik zeventiende. Dat had slechter gekund, maar ook beter.’

Het WK betekent nog niet het einde van het crossseizoen voor Brouwers. Woensdag staat ze alweer aan de start van de Parkcross in Maldegem. Daarna volgen nog een handvol wedstrijden. ‘Ik kijk ernaar uit. Ik hoop in mijn laatste zes races nog een mooie uitslag te rijden. Het is altijd fijn als je het seizoen zo kan afsluiten.’

AARON DOCKX (RIJKEVORSEL) NEGENTIENDE, YORDI CORSUS (HEIST-OP-DEN-BERG) 29STE

De enige wedstrijd vandaag waarin wat werd verwacht van de Belgen was de titelstrijd bij de mannelijke beloften. De winnaar stond op voorhand vast: de Nederlander Tibor del Grosso prolongeerde zijn titel op een manier waarvoor zelfs Mathieu van der Poel in bewondering zou staan.

De andere twee podiumplaatsen werden ingenomen door landgenoten maar niet door Antwerpenaars. Kay De Bruyckere werd tweede op 56 seconden, Jente Michels derde op 1’05”. Aaron Dockx finishte nog net binnen de top twintig. Hij werd negentiende op 4’10”. Lange tijd reed hij in de buurt van de top tien maar uiteindelijk verachterde hij na een zware valpartij. Dockx had vrijdag nog gezegd dat het een parcours hem wel lag en een top vijf plaats mogelijk was en – waarom niet – een plek op het podium, maar het draaide dus helemaal anders uit.

Dockxx had immers af te rekenen met pech. ‘Ik mocht starten op de eerste rij maar schoot meteen uit mijn klikpedaal en belandde zo op de 30ste plek. Bij de val later in de wedstrijd belandde ik met zijn schouder tegen een paal. Even dacht ik aan opgeven maar uiteindelijk reed ik de wedstrijd uit. De schouder voelt alles behalve aangenaam aan momenteel maar gelukkig heb ik twee weken om te recupereren.’

Er werd ook wel wat verwacht van Yordi Corsus, toch de nummer twee op het BK. Hij nam een slechte start en kwam na één ronde als 27ste door. Dat verbeterde er niet op. Halfweg reed hij op de 31ste plek om uiteindelijk als 29ste te finishen.

Corsus: ‘Dit was echt niet het resultaat waarvoor ik naar hier ben gekomen. Vandaag was het de slechtste dag die ik ooit heb gehad in mijn carrière. Daar heb ik niet echt een verklaring voor. In het begin, bij die oplopende start, voelde ik dat eigenlijk nog niet. Maar toen ik het veld indraaide besefte ik onmiddellijk dat mijn benen ontploften. Bovendien blokkeerde mijn rug volledig. Ik probeerde nog wel maar zakte elke ronde verder en verder weg. Ik denk niet dat het zware seizoen me parten gespeeld heeft vandaag. Ik ga deze dag zo vlug mogelijk vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd, aanstaande woensdag.’

SANNE LAURIJSSEN (ZOERSEL) NEGENTIENDE

Eén Antwerpse renster tijdens de openingswedstrijd van deze tweede dag op het WK: Sanne Laurijssen uit Zoersel. Haar doel? Top vijftien halen en dat in een deelnemersveld bestaande uit 42 junioren uit vijftien verschillende landen. Laurijssen, Belgisch juniorenkampioene, die eerder ook de titel al pakte bij de nieuwelingen, was de enige Belgische tweedejaarsjuniore die aan de start verscheen.

Ze slaagde niet in haar opzet. De vraag mag misschien gesteld worden of de Belgische meisjes niet téveel in actie komen en uitgeblust zijn wanneer het WK eraan komt. Heel de wedstrijd werd gedomineerd door de zestienjarige Française Revol, die uiteindelijk zou winnen, en de Tsjechische Bukovska, die tweede werd op elf seconden en dit niettegenstaande haar weinig indrukwekkende technische bagage. Comedy Capers trouwens bij de vierde doortocht toen Bukovska te vroeg juichte. Ze dacht dat de wedstrijd erop zat.

Laurijssen reed de hele wedstrijd met rhino’s, het zwaarste bandenprofiel. Na twee ronden kwam ze door als zeventiende maar vervolgens verachterde ze: negentiende na vier ronden, de plek waarop ze uiteindelijk ook zou finishen op 5’05” van de winnares. De Canadese Carrier werd op respectabele achterstand (1’43”) derde.

Laurijssen: ‘Na de eerste ronde was ik goed weg. Op een bepaald moment reed ik in dertiende stelling. Maar na een tijd voelde ik mijn benen zwaarder worden. Ik had gisteren immers ook de mixed relays gereden.’ Meteen komen we aan vraag twee: was het wel verstandig van België om hierin aan te treden? De UCI probeert dit nummer nu al een aantal jaren kunstmatig op te starten maar geen mens is erin geïnteresseerd: de renners niet, het publiek niet. Nederland besloot dan ook wijselijk om niet mee te doen.

‘Door op rhino’s te rijden had ik van bij de start gekozen voor zekerheid. Hierdoor kreeg ik meer grip. De ondergrond wijzigde voortdurend. Toen we startten lag het er nog bevroren bij maar aan het eind werd het slijkerig.’

Als tweedejaarsjuniore maakt Laurijssen volgend seizoen de overstap naar de beloften. ‘Dat wordt een heel andere categorie maar ik hoop mij al te kunnen tonen en wat selecties af te dwingen.’

De UCI-top kwam vandaag bij elkaar en besloot om vanaf maandag 10 februari het gebruik van koolstofmonoxide in het peloton te verbieden. De UCI wil op die manier de gezondheid van de renners beschermen.

Het directiecomité van de UCI keurde het verbod goed tijdens een bijeenkomst in het Franse Arras. De UCI riep in november vorig jaar de teams en renners al op om in de toekomst geen koolstofmonoxide rebreathers meer te gebruiken. Tijdens de Tour de France lekte nog uit dat enkele teams de omstreden techniek zouden gebruiken.

Met het inhaleren van koolstofmonoxide zouden de voordelen van een hoogtestage gesimuleerd kunnen worden, met als uiteindelijke doel de maximale zuurstofopname in het bloed te verhogen. Er zijn mogelijk echter schadelijke gezondheidseffecten en ook de gevolgen op lange termijn zijn niet bekend.

Morgen kijken we uiteraard naar de strijd tussen Van der Poel en Van Aert (met ook nog onder meer Toon Aerts, Laurens Sweeck en Niels Vandeputte aan de start) bij de elite renners. De dag wordt geopend door de mannen junioren (met Lennes Jacobs) en vervolgens is het de beurt aan de U23 meisjes (met Sterrre Vervloet).

Edwin MARIËN

 

Views: 234

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.  Learn more