Sagan ‘sleept’ Parijs-Roubaix binnen, die een drama wordt voor Goolaerts

Peter Sagan heeft Tom Boonen zondag in Parijs-Roubaix lik op stuk gegeven. De viervoudige winnaar van de kasseiklassieker had afgelopen woensdag de wereldkampioen een ‘sleper’ genoemd, een zeurpiet, die de anderen beschuldigt van passief koersen maar zelf geen poot uitsteekt. Dit keer liep het anders. Sagan ging er op 50 kilometer van de wielerbaan vandoor met een vermoeide Sylvain Delier in zijn wiel en won makkelijk. Jammer genoeg werd deze ‘Vlaamse’ klassieker op Noord-Franse grond ontsierd door wat Michael Goolaerts overkwam. De ploegmaat van Wout Van Aert werd na 105 kilometer wedstrijd getroffen door een hartstilstand en overleed later op de avond in het ziekenhuis van Lille.

Tijdens het eerste wedstrijd-uur werden niet minder dan 50 kilometer afgelegd. Daarom duurde het even voor de kopgroep van de dag tot stand kwam. Twee landgenoten, Jelle Wallays – veruit de bedrijvigste Belg – en Ludovic Robeet schudden aan de boom. Zij kregen het gezelschap van Marc Soler, Sven Erik Bystrom, Silvan Dillier, Jimmy Duquennoy, Gatis Smukulis, Jay Thomson en Geoffrey Soupe. Het negental liep uit tot negen minuten maar halfweg de koers was die al gehalveerd. 50 kilometer voor het einde vond Peter Sagan zijn tijd gekomen ervandoor te gaan. Wallays kon aanvankelijk nog aanklampen maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven. Alleen de verrassend sterke Zwitserse kampioen Silvan Dillier, een teamgenoot van Olivier Naesen – die ook in deze wedstrijd alweer met enorm veel pech kreeg af te rekenen – hield stand.

Uiteraard was de pijp van Dillier uit toen het duo de wielerbaan van Roubaix opdraaide. Dat hij ervaring heeft op de piste – getuige zijn zilveren medailles op het EK puntenkoers en ploegenachtervolging – was geen doorslaggevende factor. Sagan dook met nog een halve baanronde te gaan onder zijn vluchtgezel door en is meteen de eerste wereldkampioen sinds Bernard Hinault in 1981, die met de regenboogtrui om de lenden, zegeviert in Roubaix. Voor de drievoudige WK-winnaar is dit pas de tweede klassieke overwinning, na zijn zege in de Ronde van Vlaanderen twee jaar geleden. De droom van Quick Step om met drie renners het podium in te palmen ging in rook op door het falen van Stybar en Gilbert. Wie anders dan Niki Terpstra redde de eer met een derde plek? Dit keer waren de Belgen zeker niet aan het feest tijdens P-R. Dat drie landgenoten (Van Avermaet, Stuyven, Vanmarcke) in die volgorde over de streep bolden met de vierde plek als inzet, is bijkomstig. Vooral Greg Van Avermaet moet zich zorgen maken. Aanstaande zondag treedt hij aan in de Amstel Gold Race, maar het Nederlandse bochtenwerk ligt hem niet echt.

Sagan loofde vooral de collectieve prestatie van zijn team. ‘Dit is de eerste keer dat ik niet ten val kom in Parijs-Roubaix. Ik ben ook niet lek gereden. En bovendien heb ik aangevallen op het juiste moment. Dat mijn poging stand hield tot aan het eind heb ik te danken aan mijn ploegmaats. Ik denk dan met name aan Oss, Burghardt, Bodnar en mijn eigen broer, maar ook de anderen, die ervoor hebben gezorgd dat niemand kon ontsnappen uit het peloton, verdienen alle lof.’

‘ACHTERVOLGERS REDEN ZICHZELF IN HET VERLIES’

Sagan beweerde dat hij toch niet helemaal gerust was dat hij deze wedstrijd ging winnen. ‘Ik onderschat niemand, dus ook Dillier niet. Ik heb hem gevraagd of hij met mij wou samenwerken en toen hij bevestigend antwoordde, had ik al wat meer vertrouwen dat onze vlucht zou stand houden. Ik wist dat ik niet mocht blijven zitten in dat achtervolgende groepje. Er werd af en toe gedemarreerd maar het leek wel een harmonica. Op die manier kan je niks forceren. Ik maakte de juiste keuze want achter mij hebben de achtervolgers elkaar afgemaakt. Zo hebben ze een boel energie verloren waardoor het voor mij wat makkelijker werd. Door mekaar te bekampen hebben ze zichzelf in het verlies gereden.’

Dit keer kwam Quick Step niet echt in het stuk voor. ‘Elke race is anders. Alles hangt af van details. Soms zijn je ploegmaats betrokken in een valpartij, een andere keer ben je zelf niet in conditie. Toen ik jong was droomde ik ervan om deze koers te winnen. Indien men me echter zou vragen of ik een wereldbekertrui zou willen inruilen voor deze zege of die in de Ronde van Vlaanderen, dan antwoord ik wel ontkennend.’

Over zijn onderonsje met Tom Boonen – na dienst uitspraken postte Sagan een hartje – wou de Slovaak het liever niet hebben. ‘Het was ook niet mijn bedoeling om te klagen. Ik heb gewoon gezegd dat men de handen in elkaar moet slaan wil men de Quick Step-trein tot staan brengen. Vandaag was dat niet aan de orde. Zondag start ik in de Amstel Gold Race. Of ik ambitie heb? Dat hangt van mijn benen af.’

Silvan Dillier (27) toonde zich aan het grote publiek. En zeggen dat de Duitstalige Zwitser pas in allerlaatste instantie bij de selectie van AG2R werd gevoegd. ‘ Ik heb er een succesvolle stage in Gran Canaria opzitten. Gedurende een week zat ik 41 uur op de fiets. Amper vijf weken geleden, tijdens de Strade Bianche, brak ik mijn duim. Ik dacht dat ik niet meteen opnieuw op kasseien zou kunnen rijden, maar tot mijn eigen verbazing kwam alles in orde. Uiteraard won de sterkste renner. Peter Sagan is tegelijk een engel en de duivel. Een engel omdat hij het werk niet schuwt, de duivel omdat je hem moeilijk kan verslaan. Ik ben bewust als eerste de piste opgedraaid omdat ik de balustrade wou opzoeken. Jammer genoeg zette ik, net op hetzelfde moment als Peter, de spurt in. Het mocht niet zijn, maar deze wedstrijd overtuigt mij dat in de Tour, waar men op 15 juli van Arras naar Roubaix rijdt, wat zal kunnen uitrichten.’ Nummer drie, Niki Terpstra, keek iets minder vrolijk dan de voorbije weken. ‘Ook nu zaten we met onze ploeg van bij de start voorin. Dat moest ook, want van bij de aanvang lag er behoorlijk wat modder op de weg. In het achtervolgende groepje op Sagan en Dillier werkten we goed samen, maar we waren gewoon niet sterk genoeg. Op anderhalve kilometer van de meet heb ik gedemarreerd zodat onze ploeg toch nog met een troostprijs naar huis kon gaan.’

Jammer genoeg moeten we dit verslag eindigen met een triestige noot. Michael Goolaerts (23) van Veranda’s Willems-Crelan kwam op de tweede kasseistrook  ten val als gevolg van een hartstilstand. Er werd onmiddellijk een defibrillator bovengehaald en de onfortuinlijke Kempenaar, die werd geboren in Lier maar in Heist woonde, werd per helicopter naar het ziekenhuis van Lille overgebracht. Daar bleek alle hulp tevergeefs. Goolaerts werd vorig jaar prof en eindigde eerder op het seizoen negende in Dwars door Vlaanderen.

Tekst: Edwin Mariën
Foto’s: Veranda’s Willems-Crelan-Charles Pro Cycling Team