Kempenaar Michiel Hillen veruit de strijdlustigste renner in de slotrit van de BBT

BRUSSEL – Wie veel spanning verwachtte in de laatste rit van de Baloise Belgium Tour kwam bedrogen uit. Daar zorgde Michiel Hillen, samen met Dylan Vandenstorme, Yorben Lauryssen, Alex Vandenbulcke, Jochem Kerckhaert en Roy Hoogendoorn, voor. Zij ontsnapten na amper drie kilometer en reden nog steeds voorin toen de seconden voor de Gouden Kilometer – na 120 kilometer – werden uitgedeeld.

Daardoor was het enkel en alleen uitkijken naar de massaspurt. Die werd voor de tweede keer in deze Ronde gewonnen door Tim Merlier voor Molano en Heiduk. Filippo Baroncini werd eindwinnaar voor Hayter op vier seconden en Berckmoes op zeven seconden. Zelfs in de slotfase van de wedstrijd probeerde Michiel Hillen (24) het nog een keer. Indien er een prijs van de strijdlust zou worden uitgedeeld per rit zou die vandaag beslist naar hem zijn gegaan.

Hillen: ‘Ik ben vorige week ziek geweest. Ik heb antibiotica moeten nemen. Ik had last van een oorontsteking en pijn in de keel. De eerste dag van deze ronde was ik echt nog niet goed. Dat komt waarschijnlijk door die ziekte. Elke dag werd ik beter en beter. Nadien kwam ik er door. Ik zat gisteren ook in de vroege vlucht. Toen zat de power er nog niet echt op. Ik kon niet meegaan met een demarrage. Maar vandaag was het nog beter en kon ik een goede finale rijden.’

‘Op het einde van de rit vandaag ben ik er nog vandoor gegaan. Ik wist toch dat het in de spurt niks zou worden. Het was de laatste wedstrijddag. Daarom dacht ik dat ik er alles kon uitpersen wat er nog inzat. En uiteraard was het de bedoeling om wat in de kijker te rijden. Dit is mijn eerste jaar bij Baloise Glowi Lions. Ik mag zeker niet klagen over het seizoen zoals het tot nu toe is geweest. Ik heb altijd voltijds gewerkt. Omdat ik nu bij deze ploeg rijd doe ik dat nog voor viervijfde.’

‘Hierdoor heb ik toch één dag per week dat ik wat meer kan trainen. Ik merk wel dat dit een effect heeft op mijn basisconditie. Dit is het eerste jaar dat ik grote koersen rij. Dat ging direct vrij vlot. ‘Ik eindigde veertiende in de Antwerp Epic en ik won de Tryptique Ardennais. In deze Ronde van België kon ik toch mee de finale kleuren. Ik mag niet klagen over mijn seizoen. Ik ben geen echte klimmer. Daarvoor ben ik iets te zwaar.’

‘Wanneer ik in een goede conditie ben zou ik de bergen moeten kunnen overleven. De heuvels hier in de buurt van Brussel of in Overijse liggen me wel. Het mag heuvelachtig zijn zodat ik wat meer op de power kan rijden. Puur klimmen is niet echt aan mij besteed.’

‘Ik woonde in Vosselaar maar ben nu met mijn vriendin gaan samenwonen in Beerse, een buurgemeente dus. Ik sta in de productie van lijm in Turnhout.’

‘Vrijdag doe ik mee aan het BK tijdrijden. Ik heb altijd wel graag tegen de chrono gereden. Niet dat ik er me nu speciaal op heb voorbereid. Ik heb één uurtje op de tijdritfiets gereden en dan was er eergisteren de tijdrit in Tessenderlo-Ham. Ik doe vooral mee om ervaring op te doen, om dingen te leren. Brasschaat is ook redelijk dicht bij huis. Daarom wil ik het eens proberen. Ik zal wel zien wat het geeft.’

Eergisteren kon je op deze plek een interview lezen met Maarten Verheyen. Hij is een ploegmaat van Hillen en het valt me op dat hun carrières erg veel op elkaar lijken. ‘Maarten is een leeftijdsgenoot. Hij zit al een jaar langer bij de ploeg. Toen hij Belgisch kampioen werd bij de beloften is hij meteen op een hoger niveau terecht gekomen. Ik ben hem achterna gegaan.’

‘Het is moeilijk om me uit te spreken over mijn toekomst. Het is al heel mooi dat ik dit mag meemaken. Ik voel me goed in het peloton. Het is niet dat ik moet harken om te volgen. Wie weet komt er nog iets. Ik denk dat ik mijn leeftijd wat tegen heb. Ik word binnen een maand 26. Ik ben een beetje een laatbloeier. We zullen zien waar het schip strandt.’

Verheyen gaf gisteren al zeer vroeg op in de wedstrijd. ‘Hij is ziek geworden. Hij was echt niet goed. Hij heeft – tegen beter weten in – nog geprobeerd om te starten.’

Edwin MARIËN

Views: 57