David Goffin alleen kan België niet aan de Davis Cup helpen

Net zoals twee jaar geleden in Gent, tegen Groot-Brittannië, is de Belgische tennisploeg er niet in geslaagd de Davis Cup te behalen. Dankzij David Goffin bleven de  Belgische fans tot aan het begin van de vijfde en beslissende wedstrijd in de winst geloven maar Steve Darcis had duidelijk nog teveel last van zijn elleboogblessure en werd zowel vrijdag als zondag naar huis gespeeld. Yannis Demeroutis, zijn coach, sprak vrijuit. ‘Tien dagen is veel te weinig om van een polsblessure te herstellen. Steve heeft vandaag niet verloren onder druk van de omstandigheden maar omdat hij te weinig matchritme heeft.’ Meteen kan de vraag worden gesteld of het wel verantwoord was om op een mirakel te hopen, net zoals er door tennisspecialisten zaterdag al vragen rezen over de niet-selectie van David Goffin voor het dubbelspel. De kans is bijzonder groot dat de Luikenaar, al dan niet voorlopig, zijn laatste wedstrijd heeft gespeeld voor het Belgische team. De eerstvolgende partij voor de Davis Cup 2018, staat welgeteld één week na de Australian Open geprogrammeerd. Indien Goffin een goede beurt maakt in Melbourne is de kans reëel dat hij in zijn eigen Luik niet aantreedt tegen de Hongaren. Laat ons vooral echter niet vergeten de Fransen feliciteren en de kapitein van de ploeg, Yannick Noah. De 57-jarige ex-topspeler vereenzaamde na het verlies van zijn ouders en zijn beste vriend, werd zowaar zanger en dobberde maandenlang eenzaam rond in een zeilboot. Maar hij herpakte zich, verscheen terug op het toneel, ietwat grijzer en chagrijniger, maar maakte op ons dit weekend zo’n overweldigende indruk dat we hem deze trofee gunnen.       

Goffin deed in Lille wat van hem werd verwacht. Hij overtrof zelfs zijn prestatie van vrijdag tegen Pouille. Nochtans zag het er tijdens het begin van de wedstrijd tegen Tsonga niet meteen rooskleurig uit. Net als vrijdag zaten er ook nu circa 7 000 Belgen in de tribunes maar de Fransen waren dit keer niet alleen numeriek maar ook qua volume in de meerderheid. Dat resulteerde meteen in een vreugde-uitbarsting bij de allereerste opslag van de match. Doodleuk sloeg Tsonga een ace tegen een snelheid van 222 kilometer per uur. De opslag en de forehand zijn, zoals men weet, de sterkste wapens van de nummer vijftien op de ATP-ranglijst. Het was dan ook zaak voor onze landgenoot om zoveel mogelijk rally’s uit te lokken en de backhand van Tsonga op te zoeken. Niet zonder moeite sleepte Goffin uiteindelijk een tiebreak uit de brand. Die won hij met 7-5.

De eerste set duurde 1u15’ maar wie zich aan een marathonwedstrijd verwachtte kwam bedrogen uit. In set twee nam Goffin meer risico’s en ging hij zelfs in het openingsgame al door de opslag van zijn tegenstander. Dat gebeurde een tweede keer in het zesde spel. Meteen begon het potje van Tsonga over te lopen. In de derde set was er helemaal geen houden meer aan een ontketende Goffin. Met Tsonga daarentegen ging het almaar meer bergaf. Bij 1-4 mocht de Fransman, die ondertussen in de knoop lag met zichzelf, zich echter wel bekocht voelen. Een bal van Goffin belandde duidelijk achter de lijn maar noch de lijn-, noch de scheidsrechter reageerden, terwijl Tsonga gewoon het spel stillegde en vergat om een challenge aan te vragen. Goffin reageerde niet en klom naar een beslissende 5-1 voorsprong. Uiteindelijk won de Luikenaar met 7-6 (7/5), 6-3, 6-2 na 1u46’.

‘Wanneer ik op zondag een achterstand voor België moet rechttrekken, dan voel ik me op mijn best’, stelde hij vast. ‘Uiteraard deed Tsonga het schitterend in de eerste set. Vanaf de eerste bal heeft hij me willen doen aantonen dat hij klaar was om het gevecht aan te gaan. Ik was toen al blij dat ik kon scoren na enkele rally’s. Op dat moment waren we zeker aan elkaar gewaagd. Mijn winst in de tie break gaf me meteen vleugels. Telkens ik een kans had om een break te forceren, speelde ik agressief en rukte ik op naar het net. Ik sloeg de ballen dieper en Tsonga vond geen antwoord meer. Ik wilde vooral agressief zijn backhand bestoken en dat is me ook gelukt. Ik speelde almaar beter. Ik ben echt fier op wat ik heb getoond. Toch was ik er nooit echt gerust in. Zelfs toen ik in de laatste set voor de tweede maal door de service van Tsonga ging werd ik nog niet meteen rustig binnenin. Tsonga: ‘Ik kreeg voldoende gelegenheden om op voorsprong te komen maar miste teveel kansen. De winst van Goffin in de eerste set heeft de toon gezet voor de rest van de wedstrijd. De druk viel van zijn schouders af terwijl ik te verkrampt speelde. Ik was gewoon machteloos. Toch loop ik hier nu niet te balen. Ik heb het beste van mezelf gegeven.’

‘STEVE VERDIENT DIT NIET’

Over de wedstrijd van Steve Darcis kunnen we kort zijn. Er was er geen. De man die ons land al zoveel successen heeft bezorgd in Davis Cup-verband, die zo vaak geblesseerd was en ook op persoonlijk vlak niet werd gespaard door de delicate hartoperaties van zijn dochtertje en het overlijden van zijn coach, had duidelijk nog last van zijn elleboogblessure. Nadat hij in de eerste set in geen tijd op een 4-1 achterstand werd geplaatst tegen een ontketende Lucas Pouille – ongetwijfeld een toekomstige toptienspeler – gaf hij aan de besnaarder de opdracht om hem een zwaardere racket te bezorgen maar in geen tijd was het kalf verdronken. Een droge 6-3, 6-1, 6-0 prijkte na amper 1u32’ op het scorebord. Statistieken zijn in dit geval van geen enkel belang, al willen we toch één getal aanhalen: de 35 directe fouten die hij in de korte partij sloeg.

‘Ik had geen last van mijn elleboog’, beweerde Darcis nochtans. ‘Ik moest gewoon optornen tegen twee spelers die me overklasten. Lucas (Pouille) speelde veel beter dan ik. Uiteraard ben ik niet tevreden over mijn prestatie. Ik speelde slecht. Dat kan nu éénmaal gebeuren.’  Pouille: ‘Toen Tsonga  zijn wedstrijd verloor werd ik gek in mijn hoofd. Maar dankzij de hulp van het publiek ben ik erin geslaagd om mijn land deze trofee te bezorgen. Hier dromen deze mensen al sinds 2001 van. Toen speelde ik nog geen tennis. Ik behoor sinds twee jaar tot de kern van de Franse ploeg. Dit is de bekroning van die periode waarin we voortdurend erg hard hebben gewerkt.’

Johan Van Herck voorspelt zijn team nog een mooie toekomst. ‘Wanneer je op 2-2 staat voor aanvang van de slotpartij koester je hoop. We hebben er alles voor gedaan. Iemand als Steve, die zoveel voor het Belgische tennis heeft betekend, verdient dit niet. De armblessure heeft hem ongetwijfeld parten gespeeld, al denk ik niet dat hij daar vandaag extra veel last van had. Er zijn geen woorden voor wat Goffin heeft gepresteerd. We winnen en verliezen als één ploeg. Ik spreek niet over één speler en ik wil ook niemand met de vinger wijzen. Ik ben er zeker van dat we ooit met dit team de Davis Cup zullen winnen.’ Yannick Noah: ‘Deze finale zal ik nooit vergeten. Met België en Frankrijk stonden twee teams tegenover elkaar waarvan de spelers elkaars vrienden zijn. Drie dagen lang zagen we wedstrijden op een erg hoog niveau. Elke partij die je als tennisser wint is mooi, maar wanneer dat in ploegverband gebeurt, geeft dat nog wat extra pigment.’ (EM)

Foto Antoine Couvervelle

Hits: 215