Baloise Belgium Tour

Volg hier de komende dagen deze wieler vijfdaagse dankzij Edwin Mariën

ZONDAG 28 MEI

JENS KEUKELEIRE PROFITEERT VAN GOUDEN KILOMETER EN WINT BALOISE BELGIUM TOUR

TONGEREN – Zoals verwacht heeft de ‘Gouden Kilometer’ beslist over winst en verlies in de 87^ste Baloise Belgium Tour. Jens Keukeleire profiteerde optimaal van dit uniek bonificatiesysteem. Voor wie het niet kent: op een halfuurtje voor de échte aankomst – dit keer in Nerem, 27 kilometer verwijderd van de eindmeet – wordt over een strook van één kilometer drie keer gespurt wat telkens boni oplevert voor de eerste drie die over de streep bollen. Keukeleire won de eerste spurt en werd nadien nog tweede en derde. Dat was goed voor zes seconden, waardoor hij meteen Rémi Cavagne uit de leiderstrui reed. Dat hij er in de eindspurt niet aan te pas kwam – meer zelfs: hij sloeg als enige tegen de grond – deerde hem niet meer. Het gebeurde in de laatste drie kilometer en de eindzege was een feit.

Wat de overwinning van Keukeleire nog specialer maakt: hij behaalde ze niet met zijn team Orica GreenEDGE, maar wel met een selectie van de nationale ploeg. Het idee om met zo’n formatie aan de start te verschijnen, rijpte trouwens in zijn hoofd. ‘Het minste dat ik kan zeggen is dat het meeviel. Ik rijd bijzonder graag met nationale teams, al vreesde ik wel dat ik hier geen belangrijke rol zou kunnen spelen. Sinds de Amstel Gold Race had ik immers niet meer gekoerst in wedstrijdverband, dus zat ik wel met een aantal vraagtekens. In de slotetappe hebben we als een echt team gereden. De vijf vroege vluchters hebben we vrij spel gegeven omdat ze geen gevaar vormden voor de eindzege. Toen ik zag hoe mijn gelegenheidsploegmaats zich de naad uit het lijf reden, kreeg ik zomaar kippenvel. Zaak was om de boel bij elkaar te brengen in het vooruitzicht van de Gouden Kilometer. Vijftien kilometer voor mijn moment van de waarheid begon ik wat zenuwachtig te worden. Ik wou geen tweede keer falen. Na de zaterdagetappe kon ik me wel voor het hoofd stoten. Toen maakte ik een paar tactische foutjes, anders had ik vandaag kunnen starten in de rode leiderstrui. Mijn negende plaats in de tijdrit was dan weer wél een aangename verrassing. Ik kijk nu al uit naar Halle-Ingooigem wanneer we opnieuw met een nationaal team zullen aantreden. De combinatie profs-beloften is geslaagd. Die jonge kerels hebben zich de naad uit het lijf gereden. ‘ Plausibele vraag: indien Keukeleire zo graag voor de nationale ploeg rijdt, waarom koerst hij dan voor een buitenlandse werkgever? ‘Simpelweg omdat men mij hier nog nooit heeft gevraagd.’ Zonder het met zoveel woorden te zeggen mogen we ervan uitgaan dat de West-Vlaming niet van ploeg zal veranderen. ‘Bij ons wordt de formatie voor het volgend seizoen al zeer vlug gemaakt. Andere teams zijn daar tijdens de nationale kampioenschappen of de Tour nog mee bezig. Zoiets blijft ons gelukkig bespaard.’ 

De ritzege ging uiteindelijk naar Jens Debusschure, waarvan kon worden verwacht dat hij eerder in de tocht naar Moorslede een sleutelrol zou vertolken. ‘Ik was naar hier gekomen om een ritoverwinning te behalen. Vandaag moest ik dan ook alles op alles zetten. Er werd supersnel gespurt. In de rit over de Kemmelberg misten mijn maats en ik de goede trein, fout die we dit keer niet maakten. Deze zege is belangrijker is dan mijn ritoverwinning in Duinkerke. Lotto sponsort immers deze ronde. Dat legt enige druk op mijn schouders. Toen in inzicht kreeg in mijn wedstrijdprogramma  zag ik dat ik drie etappewedstrijden op rij moest afwerken: Duinkerke, België en Zwitserland. Ik droomde er meteen van om in elke rittenkoers een ritje te winnen. Voorlopig scoor ik twee op drie al besef ik maar al te goed dat de concurrentie in Zwitserland van een ander kaliber zal zijn.’

ZATERDAG 27 MEI

BESLIST DE GOUDEN KILOMETER OVER WINST EN VERLIES IN DE BALOISE BELGIUM?

ANS – De Koninginnerit in de Baloise Belgium Tour heeft de verwachtingen volledig ingelost. Ondanks het feit dat de thermometer gans de dag de 30 graden overschreed, maakten de renners er een spektakelstuk van. Dat eiste slachtoffers: met name Wouter Van Aert hing in de touwen. Na een val werd Niki Terpstra met blessures aan de schouder, knie en heup overgebracht naar het ziekenhuis. De op papier weinig aantrekkelijke slotetappe tussen Tienen en Tongeren zal beslissen over winst en verlies. Remi Cavagna, uit de stal van Patrick Lefevere, start met de beste kaarten. In de stand heeft hij een boni van één seconde op Jens Keukeleire en vijf op Tony Martin. Door het spel van de bonificatieseconden wordt het allicht 170 kilometer lang een boeiend spektakelstuk.

Opmerkelijk: Cavagna pakt de leiderstrui na een bergrit terwijl hijzelf eerder een temporijder is. De neo-prof werd de voorbije twee jaar nationaal kampioen tijdrijden bij de u23. Meteen hét signaal voor Patrick Lefevere, die altijd al een neus heeft gehad voor nieuw jong talent, om de Fransman over te hevelen van het opleidingsteam Klein Constantia, naar de grote jongens van Quick Step. ‘Ik ben daar in een bijzonder sterk team terecht gekomen. Neen, er is niet speciaal iemand waar ik naar opkijk. Daarvoor zijn er teveel grote coureurs binnen onze team. Uiteraard bewonder ik Philippe Gilbert, maar wie doet dat niet?’

Toen na amper twintig minuten wedstrijd de traditionele vroege vlucht tot stand kwam, maakte niemand in het peloton zich echt zorgen. Slechts één renner uit de top tien maakte er deel van uit: Cavagna dus. Maar die telde een achterstand van meer dan een halve minuut. Halfweg de wedstrijd begonnen de achtervolgers te knabbelen aan de voorsprong, die nooit meer dan vier minuten bedroeg. Uiteindelijk bleef vooraan een kwintet overeind: Lammertink, Christian, Keukeleire, Gueirreiro en die dekselse Cavagna. ‘Weet je, ik kende het parcours helemaal niet. En dat bonificatiespel met die Gouden Kilometer was ook al niet aan mij besteed. Door derde te spurten pakte ik één seconde. Echt, ik was hier niet vanop de hoogte. Tot mijn eigen verbazing reed ik vrij vroeg mee voorin. De voorsprong steeg in geen tijd, dus ben ik mijn deel van het werk maar blijven doen. Ik moet wel bekennen dat ik het lastig had, telkens een helling zich aandiende. Dat werk ligt me in feite helemaal niet maar gelukkig lagen er tussen de verschillende heuvels genoeg vlakke stukken om terug te keren in de kopgroep. Morgen zal het er om spannen. Ik heb slechts één seconde voorsprong maar ik heb begrepen dat mijn naaste achtervolger ook niet meteen de snelste is. Tenminste, dat hoop ik.’ Een eindzege in deze Ronde van België zou Cavagna meteen een boost kunnen geven. Volgende week gaat hij immers met ambities van start in de kersverse International Team Challenge (ITC), die volgens een volledig nieuw concept wordt verreden. ‘Op de eerste dag is er een sprintwedstrijd, de tweede etappe is een klimkoers waarbij men tien keer over de Cauberg moet en op de laatste dag wordt een ploegenachtervolging gereden. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven. Wat de rest van mijn programma betreft: daar heb ik vooralsnog het raden naar.’

Ook de ritwinnaar zal niet meteen op veel tiercés zijn voorgekomen: de Nederlander Maurits Lammertink van Team Katusha. Vorig jaar kwam hij twee keer in het nieuws: door zijn eindzege in de Ronde van Luxemburg en zijn onfortuinlijke val in de Ronde van Zwitserland, waardoor hij lange tijd moest revalideren. Hij voelt zich wel in zijn sas op een heuvelachtig landschap. ‘Door al dat blessureleed verliep mijn voorjaar tot nu toe erg moeilijk. Het was vandaag niet meteen mijn bedoeling om er snel van door te gaan maar Tony (Martin) riep dat ik volle gas moest geven, dus heb ik zijn raad opgevolgd. Ik bleef maar meefietsen. Ik hoorde immers niks via de radio. Wellicht was die stuk. Ik had het meest schrik van Jens Keukeleire maar merkte aan het eind van de rit dat veel van mijn metgezellen op hun tandvlees zaten. Eens we in de buurt van Saint-Nicolas kwamen besloten we om nog een keertje volop door te gaan. Ik hoop dat deze zege al het leed van de voorbije maanden spoedig kan doen vergeten. Een rit winnen in de ronde van België is toch niet niks.’

VRIJDAG 26 MEI

MATTHIAS BRÄNDLE ONGENAAKBAAR IN DE TIJDRIT, VAN AERT NIEUWE LEIDER

BEVEREN – De Oostenrijker Matthias Brändle heeft met sprekend gemak de tijdrit gewonnen in de Baloise Belgium Tour. Op ruim veertien seconden eindigden drie renners in dezelfde tijd: Tony Martin, Wout Van Aert en Sylvain Chavanel. Philippe Gilbert, die met de zware Ardennenrit in het vooruitzicht, nog steeds als de topfavoriet voor de eindzege mag worden aanzien, werd elfde en staat in de rangschikking op negentien seconden. Daarmee is hij niet de naaste achtervolger van Van Aert want ook Martin en Brändle gaan hem vooraf. 

Vorig jaar had Wout Van Aert zijn neus al aan het venster gestoken in deze Ronde van België. Toen versloeg hij in de proloog Tony Martin. Plaats van gebeuren: Beveren. Afstand van de tijdrit: zes kilometer. Dit jaar dienden er 13,4 kilometer afgelegd in de buurt van dezelfde  Grote Markt. Nu eindigde de wereldkampioen veldrijden derde en bleef hij in de buurt van Martin maar kreeg hij te maken met een absolute specialist: Matthias Brändle. ‘Je kan deze chronorit niet vergelijken met die van 2016. Toen heb ik niet zoveel nagedacht en van begin tot einde volle gas gegeven. Dit keer ging ik ietwat beredeneerder te werk. Ik heb de hele tijd naar mijn ‘voltage’ gekeken. Alhoewel jullie het tegendeel beweren, vind ik dat ik nog behoorlijk wat achterstand opliep op de winnaar.’ De zege geeft meteen uitzicht op de eindoverwinning. ‘Uiteraard liggen de kaarten nu anders. Twaalf maanden geleden droeg ik de trui na de openingsetappe en wist ik dat ik ze zou moeten afstaan. Nu dienen ik en mijn ploegmaats nog maar twee dagen te overleven.’ Het begint morgen dus met een rit die begint en eindigt in Ans. ‘Mijn enige probleem is mogelijk mijn gewicht. Ik moet 77 kilogram naar boven torsen. Goed, bij nader inzien wegen mijn naaste concurrenten amper iets lichter. Ik ben het parcours met zijn tien hellingen niet gaan verkennen maar heb de Ronde van Oostenrijk in de benen waar we soortgelijke omlopen voor de wielen kregen geschoven. Wie ik het meest vrees? Philippe Gilbert. Hij heeft zich tijdens de eerste twee ritten bijzonder vlijtig getoond in de Gouden Kilometer. Wanneer hij alle bonusseconden binnenrijft, dan is hij al meteen zeker van de rode trui. Van de ploeg die de leider in haar rangen telt wordt verwacht dat ze de wedstrijd controleert. Ik ben ervan overtuigd dat mijn teamgenoten daartoe in staat zijn. Ach, weet je, zelfs indien ik deze ronde win dan moet ik nog niet van de toren blazen. Iedereen zegt dat een World Tour-wedstrijd andere koek is. Ik zal dat maar geloven zeker?’ Zijn échte doel tijdens dit wegseizoen situeert zich in Chimay, waar op 22 juni op het autocircuit het BK tijdrijden wordt afgewerkt. ‘Daar gaat het over 25 kilometer. Benieuwd of ik in staat zal zijn om ook over die afstand het verschil te maken.’

Ritwinnaar Matthias Brändle had een glimlach tot achter zijn oren. ‘België ligt mij wel. Twee jaar geleden won ik hier de tijdrit en vandaag deed ik dat dunnetjes over. Het was zaak om het tempo hoog te houden. Gisteren twijfelde ik even aan mijn conditie, maar vandaag was alles in orde. Wanneer ik superbenen heb kan ik iedereen de baas in zulke korte tijdraces’, zei de man die als opvolger van Fabian Cancellara wordt gecatalogeerd en alleszins nog een aanval wil doen op het werelduurrecord. ‘In 2014 zette ik dat op mijn naam zonder noemenswaardige voorbereiding. Ik haalde toen bijna 52 kilometer per uur.’ Bradley Wiggins plaatste het ondertussen op 54,53 kilometer. ‘Mits een perfecte voorbereiding moet ik dat aankunnen. Ik ben nog maar 27 dus dit jaar begin ik er nog niet aan maar één van de volgende seizoenen zal ik opnieuw de allersnelste renner ter wereld zijn. Zeker weten.’

DONDERDAG 25 MEI

MATHIEU VAN DER POEL ZET ALLE WEGRENNERS EEN HAK

MOORSLEDE – Het voorbije veldritseizoen werd gedomineerd door twee renners: Mathieu van der Poel en Wout Van Aert. De anderen reden voor de dichtste ereplaatsen. Al jarenlang ontwaken de veldrijders uit hun winterslaap aan het eind van de maand juni: tijdens de nationale kampioenschappen. Het scenario van zo’n BK ziet er vaak zo uit: een vroege vlucht waarbij minstens één ‘crosser’ zich in de kijker fietst en na een kilometer of 100 onder de douche mag . Dit jaar staken de veldrijders al een maand eerder hun neus aan het venster. Vanaf woensdag zijn zij aan de slag in de Baloise Belgium Tour. Uiteraard werd van hen iets verwacht, maar een ritzege? Neen, daar durfde geen enkele wielerkenner van dromen. Toch was het in Moorslede aan het eind van de tweede etappe ‘prijs’: Mathieu van der Poel spurtte als een pijl uit een boog richting zege. Hij fietste daarbij Philippe Gilbert uit het wiel. Zij waren de twee snelsten van een kopgroep waarvan onder meer nog twee andere veldrijders deel uitmaakten: Van Aert en Philipp Walsleben.

Van der Poel kwam aan de start van de voormalige Ronde van België tussen twee mountainbike-races in. Vorige zondag maakte hij al indruk in Tsjechië waar een resem valpartijen hem parten speelden en hij als achtste finishte. Daarom wil hij revanche. Die kan hij eind deze week al krijgen in de Wereldbekermanche in het Duitse Albstadt. Tussendoor maakte hij zijn opwachting in de Baloise Belgium Tour. Na twee ritten zou hij het voor bekeken houden. In de eerste vlakke etappe schudde hij al aan de boom maar rit twee moest hem meer liggen met een parcours waarop de Kemmelberg zich op 40 kilometer van het einde aandiende. Die hindernis – bekend uit Gent-Wevelgem – zorgde ervoor dat het gros van het deelnemersveld kansloos was voor een ritoverwinning. ‘Ik had mijn zinnen op deze etappe gezet’, trapte Van der Poel een open deur in. ‘De Kemmel is een klim die mij ligt. Uiteindelijk geraakten we met 25 renners voorop, maar dat was net iets teveel. Het draaide gewoonweg niet.’ Een tweede schifting waardoor dertien renners overeind bleven, bleek de koers wel in een definitieve plooi te leggen. ‘Op vijf kilometer voor het einde heb ik tegen Philippe Gilbert nog gezegd dat ik goede benen had. Die stelling kon ik ook hard maken. Langs de ene kant vind ik het jammer dat ik deze ronde nu ga verlaten, maar goed, in Albstadt start ik voor de eerste maal helemaal voorin tijdens een MTB-wedstrijd. Ik wil zien wat dat geeft. Misschien biedt die mogelijkheid zich maar één keer aan.’ Veldrijden, mountainbiken en wegwedstrijden: wordt het allemaal niet wat teveel voor Corneel? ‘Het gevaar om overtraind te geraken is reëel. Dat besef ik wel. Anderzijds laat ik me omringen door een team, waarbij ook mijn vader hoort, dat me nauwgezet in het oog houdt.’  

De kans is groot dat het liedje van de veldrijders in deze vijfdaagse nog niet is uitgezongen. Wout Van Aert spurtte zich gisteren naar een knappe derde plek achter Gilbert, die de nieuwe leider wordt. ‘De tijdrit van vrijdag bekijk ik eerder als een proloog. Ze gaat over amper dertien kilometer. Tijdens de eerste vijf kilometer geef je je dan voor 99 procent en voor de rest spurt je je de longen uit je lijf. Ik hoop dat ik wat tijd kan pakken op Tony Martin. Al bij al ben ik tevreden met wat ik de voorbije twee dagen heb kunnen laten zien. Tenslotte ben ik nog niet zo erg lang opnieuw aan het koersen na mijn blessure aan de nieren in de Amstel Gold Race. Uiteraard had ik vandaag graag gewonnen. Ik ben Vermote dankbaar voor al het werk dat hij heeft verricht, maar Van der Poel was ons te snel af.’

WOENSDAG 24 MEI

BRYAN COQUARD TOONT SNELLE BENEN IN TUMULTUEUZE SPURT

KNOKKE – Het zit de organisatoren van de Baloise Belgium Tour niet mee. Vorig jaar was er de verschrikkelijke val van Stig Broeckx in de Ardennen-etappe. Vandaar dat men dit keer met een primeur uitpakte: de safety car, een voertuig dat een halfuur voor de renners  uitrijdt. Deze ingreep kon echter niet beletten dat het gisteren, tijdens de apotheose van de eerste rit, alweer fout liep. Traditiegetrouw was de eindstreep in Knokke-Heist getrokken aan de Zeedijk op de Wandelaar. Zowat het volledige peloton spurtte voor de zege. Op 300 meter voor het einde ging Edward Theuns tegen de vlakte en hij sleurde een resem lotgenoten met zich mee. Bryan Cocquard toonde dat hij de snelste benen had van de ‘gelukkigen’ die overeind waren gebleven.

Men had Coquard niet meteen met rode kruisjes aangeduid op de deelnemerslijst maar in het peloton weet iedereen dat de renner uit Nantes niet zomaar een meeloper is. Hij draait al een hele poos mee en debuteerde als baanwielrenner. Op de piste behaalde hij meerdere titels waardoor hij werd opgemerkt door Vendée, de opleidingsploeg van Europcar. Zijn overstap naar het team van manager Jean-René Bernaudeau lag dan ook voor de hand. Begin vorig jaar moest men op zoek naar een nieuwe sponsor. Die werd gevonden met ‘Direct Energie Cycling Team’. ‘Het werd tijd dat de Vlaamse wielerliefhebbers ook kennismaakten met het nieuwe shirt. Daar heb ik vandaag voor gezorgd’ lachte Coquard in de zonovergoten maar winderige badplaats. De man is ambitieus en stapt aan het eind van het seizoen naar een vooralsnog onbekende en ambitieuzere werkgever over.

‘Van die val in de laatste rechte lijn heb ik uiteraard geen last gehad. Ik zat bij de eerste vijftien renners dus heb ik er me echt niet zoveel van aangetrokken. Ik wist dat ik me in het wiel van Jens Debusschere moest plaatsen. De laatste 100 meter leken me wel op het lijf geschreven. Het was wel een gekke sprint. Vandaar dat ik ook met de vinger naar mijn  voorhoofd wees toen ik over de eindmeet bolde.’ Coquard is nog maar 25 maar lijkt wel een ancien . ‘Ik doe mijn best. Dat leverde me dit seizoen voorlopig vier ritzeges op: in de Ronde van Valencia, de Ruta del Sol en twee keer in de Ronde van de Sarthe. Dat ik de leiderstrui pak is mooi meegenomen en de voorlaatste etappe in de Ardennen  moet me wel liggen maar ik vrees dat ik vrijdag – tijdens de tijdrit in Beveren – niet in het stuk zal voorkomen.’

De tocht door het Meetjesland werd in een heerlijk zonnetje gereden. Net op dit moment maken ook de veldrijders hun opwachting. Bart Wellens: ‘Die mannen zijn het gewend om nu al vijf-zes uur op de fiets te zitten maar wanneer de ‘echte’ wegrenners gaan doorduwen, zullen ze allicht moeten passen.’ Toch liet Mathieu van der Poel een sterke indruk. Hij fixeert zich meer op het mountainbiken en treedt alleen in de tweede etappe nog aan. Van Aert daarentegen gaat deze vijfdaagse wel volmaken. Van hem wordt wel wat verwacht in de tijdrit. Een andere rariteit: omdat een resem ploegen niet aan de start verscheen werden vijf profs en drie beloften bij elkaar gestoken in ‘Team Belgium’. Tom Van Asbroeck eindigde zowaar vierde. De vlucht van de dag duurde zowat 150 kilometer. Lasse Norman Hansen, Ludwig De Winter, Brian Van Goethem en Timothy Stevens maakten er deel van uit, net als Kenneth Vanbilsen. De Limburger startte met een doel. ‘Uiteraard wist ik dat ons liedje niet tot aan het eind zou duren. We kampten de ganse dag met zijwind. Het was dan ook de bedoeling om de trui van snelste spurter te mogen omgorden en dat is me ook gelukt.’

Hits: 229