400 fans schreeuwen Jens Almey naar de halve finale in Gentse Kristallijn
GENT – De ‘toevallige’ bezoekers aan Ijsbaan Kristallijn aan de Warmoezeniersweg in Gent wisten niet wat er gaande was. Speelden de Rode Duivels? Had Teodorczyk op de bal getrapt? Niets van dit alles. 400 fans uit Gent, Eeklo, Aalter, Deinze en Knesselare schreeuwden Jens Almey met succes naar een halve finale tijdens de 1 500 meter shorttrack. Daar liep het echter mis. In Gent overheerste de fierheid, bij Almey de ontgoocheling. ‘Voor aanvang van de competitie had ik willen tekenen voor een halve finaleplaats maar nu het zover is zit ik te balen dat ik onderuit ging. Want, verdomme, ik zat in topvorm. Een B-finale was zeker mogelijk geweest’, snikte hij in Zuid-Korea.
De ochtend begon al slecht voor de Belgen. De andere deelnemer, Ward Pétré, eindigde in de eerste serie op de voorlaatste plaats. ‘Als Jens hetzelfde maar niet overkomt’, prevelde vader Jean-Nico. ‘Hij zit verdomd in de zwaarste reeks. Jongens, die Chinees, de Italiaan en de Canadees zijn in principe sterker.’ Maar Jens schaatste een intelligente race en toen Yuri Confortola in het ijs bleef steken hield hij meteen Han Tianyu op. Almey profiteerde en legde beslag op de tweede plaats. Zijn jeugdtrainer, Freddy Dhondt, hield het niet meer droog. ‘Hij heeft bijzonder intelligent gereden. Hij lag op de loer. In het shorttracken moet je steeds kunnen anticiperen op datgene wat voor jou gebeurt. Dat heeft hij schitterend gedaan.’
Tussen de kwalificaties en de halve finale lag amper een uur maar dat duurde voor moeder Nicole De Winter wel een eeuwigheid. ‘Zwijg stil. Dit is een droom die uitkomt. Via sociale media heeft hij me vanmorgen nog laten weten dat hij ‘nu pas beseft waar hij staat.’’ Waarom de ouders en het lief niet naar Pyeongchang zijn afgereisd? ‘Wij zijn landbouwers en een vriendin heeft hij nog niet. Olympische Spelen en een lief: dat gaat niet samen, zegt hij altijd.’ Jens schaatste op de Spelen alleen de 1 500 meter en komt pas de dag na de sluitingsceremonie naar huis. Tijd genoeg dus om op zoek te gaan aan de andere kant van de wereld.
In de halve finale liep het immers verkeerd af. Een val in de voorlaatste ronde, toen nog acht van de negen deelnemers in koers zaten, was er teveel aan. Dhondt: ‘Dit is eigen aan de shorttrack. Er werd wel wat geduwd maar dat gebeurt altijd.’ Freddy werd op een toevallige manier (jeugd)trainer van Jens. ‘Ik kom uit een rolschaatsfamilie maar mijn zonen deden op deze piste aan shorttrack en ik begeleidde hen. Na een dispuut trokken wij naar de ijsbaan in Eeklo en daar zag ik ineens een manneke van vijf jaar met enorm veel talent. Ik heb Jens acht jaar onder mijn hoede genomen en wist onmiddellijk dat hij een grote carrière zou maken. Hij was acht jaar toen hij zei dat zijn voeten pijn deden maar hij bleef
doortrainen. Achteraf zagen we dat ze vol bloed zaten. Hij is ook een perfectionist. Een andere keer vond hij dat zijn schaatsen niet goed stonden afgesteld. Ik deed alsof ik er wat aan sleutelde maar had niks gewijzigd. Dat was voldoende om Jens naar de overwinning te zien vliegen. Een ander jongetje presteerde ondermaats in de school. Ik wist dat het hem aan zelfvertrouwen ontbrak en ‘regelde’ een overwinning. Resultaat: dat ventje heeft nog een jaar met die medaille onder zijn hoofdkussen geslapen en behaalde plots probleemloos 90 procent. Ik ben er gerust op dat Jens onder leiding van Pieter Geysel in Hasselt goed werk levert. Daarom ben ik ervan overtuigd dat we hier in 2022 opnieuw zitten om naar favoriet Almey te kijken.’ Uiteindelijk won de Zuid-Koreaan Lim Hyo-Jun goud voor Knegt en Elistratov.
Tekst – EDWIN MARIËN
Foto – JOELLE VERBEECK